၀ကၤပါလမ္းမွာ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ “အခ်စ္”

အခ်စ္ဆုိတဲ့ စာမ်က္ႏွာ

ဘ၀သင္႐ုိးမွာ ထပ္တုိးမယ္ႀကံတုိင္း

ေရစုိစုတ္ၿပဲလိုက္

ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်လိုက္နဲ႔

ခုထိ ၀င္ခြင့္မရေသး

ကိုးရီးယားကားလုိ

လွလွပပ အလြဲနဲ႔

ခဏခဏ ၾကယ္သီးေပါက္မွားေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့…..

မုန္တုိင္းထန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ရဲ႕

သကၠရာဇ္႐ိုင္းေတြက

ခုထိအုံ႔ုမႈိင္းတုန္း

ေရာင္နီမ်ား ရစ္သိုင္းေလမလားလုိ႔

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရိပ္ရိပ္ေလးပိုက္

အ၀တ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔

ေန၀င္မုိးခ်ဳပ္ေလွ်ာက္မိေသးတယ္

ဒဏ္ရာေတြသာစိုက္ၿပီး

မ်က္ရည္ေလး၀ိုင္း.....ျပန္ခဲ့ရတာ

ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔....

အခ်စ္က မီးျပင္းျပင္းေလး တိုက္စားခဲ့လုိ႔

ဆုိေနက်ေတးနဲ႔ ေရးေနက်ကဗ်ာေတြေတာင္

ေပါက္ကြဲဖူးေယာင္ကုန္ေပါ့....

ဒ႑ာရီမဆန္တဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ

အခ်စ္သင္႐ိုးလုိ႔ အၫႊန္းထုိးမလား

ဒါဆုိ အမုန္းတစ္မ်က္ႏွာနဲ႔

အလြမ္းတစ္ရြက္ပါ

ေနာက္ထပ္တုိးရဦးမွာေနာ

(ဒီေန႔အထိ) စုိထုိင္းခဲ့တဲ့ေန႔ေတြအတြက္

ညိႇဳ႕ညိႇဳ႕မိႈင္းမိႈင္းရြာခဲ့တဲ့ မုိးေတြကုိ

ဘယ္တန္ခုိးနဲ႔ ရပ္ခိုင္းမလဲ

သံသရာအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲ

အမုိးမလုံတဲ့ ဘ၀ကုိပဲ အျပစ္ပုံခ်ရမလား

ေသခ်ာတာကေတာ့

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ၀ကၤပါလမ္းမွာ

ရင္တစ္ဖက္ကန္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့

ေျမပုံအၫႊန္းေပ်ာက္ေနဦးမွာပဲ......။        ။

                                 ♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥