မင္းခိုက္စုိးစန္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္

Min Khike Soe San
Poems Collection…..
By - Aung Aung Min Maung

စုန္ေရ ၂၁ (မင္းခိုက္စိုးစန္)
(၁)
ရာဇဝင္တီးလံုးေတြဟာ
အဇာတသတ္ကို နင္းၾကိတ္ခဲ့ ….
တရားခံေရွ႕ေနမပါတဲ့ ခံုရံုးမွာ
ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္လံုးေတြက တရားစြဲ
သားသမီးေတြရဲ႕ အသည္းကို
သံသယအိတ္ထဲစြပ္
အတက္ခၽြန္ေတြနဲ႔ခြပ္ခဲ့ေပါ့ …။
(၂)
ၿငင္းလုိက္မယ္ဗ်ာ
သံေၿခက်ဥ္းသံဝဲေနတဲ့
ယပ္လွဲတရားေတြအတြက္
ဆံပင္ၿဖဴေပါက္ေနတဲ့
လက္ညိႈးေငါက္ေတာက္ေတြအတြက္
ၿပီးေတာ့
တုပ္ေကြးမိ အားၿပတ္ေနတဲ့
အနာဂါတ္ သေႏၶသားအတြက္ …
(၃)
ေၿပာပါ
အဇာတသတ္ေနာက္မွာ
ဘယ္သူပါေသးလ ဲ
ေလးမႏႈတ္ေလာက္ ေၿခာက္လာ
ရြတ္ေနစရာမလို
လက္နဲ႔ေၿခေပါင္း
အေခ်ာင္းႏွစ္ဆယ္အၿပင္ မပိုဘူး။
(၄)
ခ်ိန္ခြင္ေပၚထားၿပီး
ခ်ိန္ရဲသလား ေၿပာပါ။
ပစၥကၡဟာ ေပတံတစ္ေခ်ာင္းေပါ့
သင္ေကာင္းေကာင္း တိုင္းတာႏိုင္တယ္
မိုင္တိုင္ ၂၁
တိုးတက္ေခတ္တစ္ခုရဲ႕
ေဆးဝါးေတြၾကား
မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ သား မ်ားစြာ
မိဘတုိ႔ရဲ႕ သတ္ၿခင္း ခံေနရရွာရဲ႕ ..။ ။
                                                    မင္းခိုက္စိုးစန္
စိုမွာစိုးလို႕မိုးမိတယ္
---------------
မင္းမ်က္၀န္းကမ္းပါးက
ကိုယ့္သေဘၤာကို ကပ္ဖို႔ငင္။
ကေလးေရ ..
ရႈံးမယ္မွန္းသိရက္နဲ႔
ခြင္းေနခ ဲ့ ကိုယ့္ျမွားေတ ြ
ကိုယ့္ရင္ကိုသာ ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိ။
တစ္ဘ၀စာ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ မ်က္ရည္သစ္ပင္
အစမ္းေလ့က်င့္ေနရ။
မီးေပးလိုက္ဆိုတာနဲ႔
ကိုယ့္ကို ငင္ေနတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းဟာ
ဇာတ္တိုက္ထားတဲ့ ျမစ္ျဖစ္သြား
ကိုယ္မခံစားနိုင္ခဲ့။
ကေလးေရ ..
ကိုယ္က ျမစ္ဆိုျပီး ကူးတဲ့ခါ
တံလွ်ပ္ေတ ြ
ကိုယ္က ေျမဆိုျပီး ေျပးတဲ့ခါ
တိမ္တိုက္ေတြ
ပန္းတိုင္မဲ့ လိုက္ေနရျပီး
အရႈံးသရဖူးပဲ ထပ္ထပ္ရ။
အရံႈးပါပ ဲ
သဘာ၀က်တဲ့အခါ
သိမ္းထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ လွပတယ္။
ကိုယ္ဆိပ္ကမ္းမွာ
ရိႈက္သံစြက္တဲ့ အလြမ္းေတြပ ဲ
တင္က်န္ေနေတာ့
မုန္တိုင္းေရ ထန္လိုက္ပါေတာ့။
မနက္ျဖန္ဆို
မနက္ျဖန္ဆို ..
ပင္လယ္ေရ ေနလံုးရြဲရြဲၾကီးကို ရပ္ပစ္လိုက္စမ္း
ေ၀းရမယ့္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မလာေစနဲ႔။
တစ္သက္စာရွင္သန္ဖို႔
မင္းအညိႈ႕ေတြကို လံုလံုျခံဳျခံဳ သိမ္းမယ္။
ကေလး ..
ဟန္ေဆာင္တာ မပါဘ ဲ
ကိုယ့္ကို မုန္းတယ္ဆိုတဲ့ acting လုပ္ပါ
ဒါမွ ကိုယ္ခြဲလို႔ရမွာ
ခြဲနိုင္မွာ။
မင္းနႈတ္ဆက္တဲ့ ေနရာမွာ
ကိုယ္မရွိခ်င္ဘူး။
ဟိုးမွာ ပင္လယ္
ဒီမွာ ေျမျပင္
အထက္မွာ ေကာင္းကင္
မင္းစိုေတာ့မွာလား
ကိုယ့္ရင္ခြင္က တက္သြားတဲ့ အခိုးအေငြ႕ေလးေတြနဲ႔
ရြာေတာ့မယ့္မိုး
မင္းစိမ္းျမစိုေျပဖို႔
မင္းမိုးမိလိုက္ပါ။
ကိုယ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ
တစ္သံသရာလံုး လံုျခံဳခ်မ္းေျမ႕ဖို႔
အၾကည့္ေတြပဲ လိုအပ္ပါတယ္။
မင္းမ်က္၀န္းမွာ ရႊန္းျမျမေလးျပံဳးပါ
ကိုယ့္မ်က္၀န္းက စိုစြတ္ေနမွာ
ကိုယ့္မ်က္၀န္းက စို စြတ္ ေန မွာ
ကိုယ့္  မ်က္  ၀န္း  က  စို  စြတ္  ေန  မွာ။    ။
                                                 (မင္းခိုက္စိုးစံ)

ေရာဂါ
------------------------
(၁)
ရွင္ကြဲ ကြဲခဲ့ပံုကေတာ့
သူလိုငါလိုပါပ ဲ …။
(၂)
ၾကယ္ေတြကလ ဲ တိတ္တိတ္ကေလးပ ဲ လင္းတယ္။
(၃)
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သၾကားလုံးတစ္မ်ိဳးပ ဲ မဟုတ္လား …၊
အခ်ိဳ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သူဟာ
တစ္ေန႔ေန႔မွာ သြားပိုးစားခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။
(၄)
အဲ့ဒီအခါ … မငိုပါနဲ႔၊
မ်က္ရည္ဆိုတာဟာလည္း ပံုတိုပတ္စ တစ္ခုပဲေလ …
(၅)
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
လမ္းႀကိဳလမ္းၾကား ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္ဖန္ဆင္း
ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ
ေက်ာခင္းၿပီး လွဲေနလိုက္ပါ …
ပိုးေလာက္လန္းေတြကို စစ္ေနရမွာနဲ႔စာရင္
အခ်စ္ကို သြန္ပစ္လိုက္ရတာက ေကာင္းတယ္။
                                                       (မင္းခိုက္စိုးစန္)

ေကာင္မေလးရဲ့မိုးေလ၀သ
---------------------------
ငါ႔မွာ….
သုံးရာသီကိုတစ္ရက္စြန္းတဲ႔အထိ
မင္းရဲ႔မုိးတိမ္ေတြနဲ႔ပဲသာယာေနမိတယ္…
ေကာင္မေလးေရ
မင္းဘယ္ေတာ႔ရြာခ်လိုက္မွာလ…ဲ !!!
ေၿမၾကီးထဲက သံေယာဇဥ္အၿမစ္ေတ ြ
အိမ္မက္နဲ႔ပဲစိုစြတ္ေနရေပါ႔…။ ။
                                     (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ကက္တေလာက္
----------------
စိုထိုင္း၊ေမွာင္ပုပ္ပုပ္
ပင့္ကူအိမ္ရႈပ္ပြ
ရံႈ႕တြပုံပ်က ္ အခန္းပုကြကြထ ဲ
သူမ တြားသြား။
အဆုပ္နာ ေရာဂါရွိတယ္
က်င္ငယ္န႔ံေတြကို စုပ္ယူထားတဲ့
အ၀တ္စတစ္ခုရွိတယ္
မီးေသြးမႈန္စနဲ႔ ပိုးဟပ္ေခ်းေတြရွိတယ္
သလိပ္လံုးေထြး ေျခာက္ကပ္
ဆံပင္ရွည္ရွည္ အခ်ပ္လိုက္ရွိတယ္
ေျမြတစ္ေကာင္လို
အစြန္းသိပ္မေရာက္တဲ့ ေၾကာက္လန္႔မႈနဲ႔
အလင္းေရာင္ရွိရာကို
သူမ တိုးထြက္လာခဲ့…..။
ၾကြက္ေသေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အပုပ္နံ႔
စူးစူးရြားရြား ေခၽြးေလွာင္နံ႔
လင္းႏို႔ေတြရဲ႕ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔
ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေလးေထာင့္အခန္း၀ရဲ႕
ဒီဘက္ေဘာင္ကေန
ဟုိဘက္ေဘာင္အထိ
ေလွ်ာက္သြားေနၾကတဲ့ လူေတြကို
သူမ ျမင္ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
                                      မင္းခိုက္စုိးစန္
သူငယ္တန္း
(၁)
“အခ်စ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို
ေရးတတ္ ဖတ္တတ္တယ္ဆိုရံုေလး
မင္းက သင္ၾကားေပးလိုက္တယ္
(၂)
မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာ
မင္းဘယ္ေတာ့ အမွ်ေဝမွာလဲ ?
(၃)
လြမ္းေနရတာကိုက
အမွားကို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲေနရသလိုပဲ၊
(၄)
ကတိဖ်က္သူဟာ
ကတိေပးသြားတဲ့သူသာ ျဖစ္တယ္ေလ …။
                                                 မင္းခိုက္စိုးစန္
ငါဖန္ဆင္းခ်င္တဲ့ ကမၻာဦးက်မ္း
------------------------------
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ
ေမႊးစုတ္ဖြား ေခြးေလးတစ္ေကာင္ပါပဲ ..။
ၾကည့္ေလ …
ခ်စ္သူရဲ႕ ေျခဖမိုးေပၚ
ေခါင္းတင္ၿပီး အိပ္စက္ေနလိုက္တာ …
                                             မင္းခိုက္စိုးစန္
ဘီလူးမရဲ့ေဆာင္း
-------------------
ပန္းေႂကြရင္ ေျမေပၚက်ေပမယ့္
ၾကယ္ေႂကြတဲ့အခါ
ဘယ္သူ႔ရင္ခြင္ေပၚက်သလ ဲ …။
ငါကေတာ့
ဘီလူးမရဲ႕ ရင္ခြင္မွာမွ
ေဆာင္းခိုခဲ့မိသူပါ …။
မေန႔ကတင္ အေကာင္းႀကီးရွိေသးတယ္
ငါ ဘာေၾကာင့္ အေရာင္ကန္းသြားရတာလဲ ?
ဘီလူးမေရ …
အိမ္မက္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေပါ့
မင္းရဲ႕လက္သည္းခြံေတြကို အေရာင္ျခယ္ဖို႔အတြက္
ငါဟာ ဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသလား။
ငါ့ကို (လက္သည္းဆိုးေဆးလို)
ဆိုးလြယ္ ဖ်က္လြယ္ သေဘာမထားပါနဲ႔၊
ငါ့အိပ္မက္ေတြက
မင္းကို က်ိန္ဆဲၾကလိမ့္မယ္။
                                 မင္းခိုက္စိုးစန္
ရာသီဥတုဆိုး
----------------
(၁)
စိတ္ေတြကို ေနဝင္မီးျငိမ္း
မင္းရဲ႔ ရယ္သံေတြကို
ေန႔ဖို႔ ညစာ သိမ္းဆည္းလို႔
… ငါ ျပန္ခဲ့တယ္။
(၂)
ဘဝမွာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရလြန္းေတာ့လည္း
လူခ်င္းမွားျပီး
ႏႈတ္ဆက္မိတာေတြ မ်ားလြန္းတယ္။
… ေကာင္မေလးေရ “မဂၤလာပါ”
မင္းကို ငါ
လူမွားခဲ့ပါသလား။
(၃)
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက…
ပန္းပြင့္ေတြကို ခူးခူးျပီး
ေနာက္ဘဝအတြက္ ဆုေတာင္းတယ္။
ငါကေတာ့…
ပစၥဳပၸန္မွာ
သူတို႔ခူးဘို႔ ပန္းေတြကို စိုက္တယ္။
ငါ့ရဲ႔ ခ်စ္လွစြာေသာ အမိုက္အမဲ မေလးေရ…
မင္းကေတာ့ နားလည္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
(၄)
ငါဟာ ဧည့္သည္ပါ။
အိမ္ရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့တတ္တဲ့ ဧည့္သည္ပါ။
…
အျမႇဳပ္ေတ ြ ထ…ထျပရတာကို
မသာယာခဲ့ပါဘူး။
ဘဝဆိုတာ ဘီယာတစ္ခြက္မွ မဟုတ္ဘဲကြယ္။
(၅)
ငါ စိုက္ခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္က
ရနံ႔တစ္ခု လႊင့္လာတယ္…
အဲဒီ ရနံ႔ရဲ႔ နာမည္က “အလြမ္း” တဲ့။
ဘယ္လို ေႏြရာသီဆိုးက မန္းမႈတ္လို႔
ငါ ့ ဥယ်ာဥ္ဟာ အပုပ္သိုး ျမန္ခဲ့ရသလ?ဲ
(၆)
ေကာင္မေလးေရ …
မင္းကို ငါက
မိုးေခၚသံလို သေဘာထားခဲ့တာပါ…။
                                             မင္းခိုက္စိုးစန္

ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္အေၾကာငး္
---------------------------------------
(၁)
ကြၽန္ေတာ္ဟာ “မမ” ရဲ႕ ႏြားကေလးတစ္ေကာင္ေပါ့၊
နစ္ ခ်င္လြန္းလို႔
ေရတိမ္တိမ္ကိုမွ လိုက္ရွာခဲ့တာပါ။
(၂)
အေဝးေျပးလမ္းမႀကီး တစ္ခုလံုး ရင့္မွည့္ေနခဲ့ျပီ
ကြၽန္ေတာ္ … အိမ္ကို ဘယ္လို ျပန္ရမွာလဲ ?
(၃)
ငယ္ငယ္တုန္းက အတန္းထဲမွာ
လက္လွဲျပိဳင္ရင္
အႏိုင္ရခ်င္ခဲ့တဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဟာ
… ကြၽန္ေတာ္ေပါ့။
အခုေတာ့ …
ေႏြေရာက္ရင္ သိမ္းဆည္းရတဲ့ အေႏြးထည္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လံုးေထြးျပီးေတာ့သာ
ထိုးထည့္ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္
(၄)
အလြမ္းကို ျဂိဳလ္စာေကြၽး
ေငးၾကည့္ျခင္းနဲ႔ပ ဲ ေရမီးပူေဇာ္ခြင့္ျပဳပါ။
(၅)
ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္မတင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ … ၊
မျမင္ဖူးတဲ့ လူ အတြက္ေတာ့
“မူး” ကိုလည္း “ျမစ္” လို႔ ထင္ခြင့္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။
                                                                (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ဟက္လို စက္တင္ဘာ
-----------------------
“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္တယ္” ဆိုတာ
ေခ်ာင္းဆိုးတဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ကိုယ္တိုင္လည္း နာက်င္တယ္ …
(ကံဆိုးတဲ့) တျခားလူေတြကိုလည္း ကူးစက္ႏိုင္တယ္ …။
လူသားရာဇဝင္ကိုမွ မာတိကာေရးခ်င္သူတို႔ေရ …
… ေထာင္းလေမာင္းထေအာင္ ေၾကကြဲၾက၊
… ဘာမွန္းမသိတာေတကြ ို သီခ်င္းလုပ္ဆိုၾက၊
(ခု ေနာက္ပိုင္းေတာ့) မ်က္ရည္ လက္တစ္ခုပ္စာနဲ႔
… ကမာၻၾကီးကိုေဆးေၾကာဖို႔ ၾကိဳးစားၾကေပေရာ့။
ဘယ္သူက ထင္ရက္မွာတဲ့လ ဲ !!!
ငါတို႔ကို ျပဳစားသြားခဲ့ရက္တဲ့ … “ရြာသူ” ရယ္ …
တို႔အိပ္မက္ရဲ႕ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုေတာ့
(ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္) မက္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့ခဲ့တာပါ …။
သိပ္ကို ေသခ်ာသြားၿပီ …၊ ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝဟာ
ေကာက္ရိုးနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို
… မီးရွိဳ႕ခဲ့တယ္ဆိုတာေပါ့ …။
                                                မင္းခိုက္စိုးစန္
ဖေယာင္းတိုင္မ်ား
----------------------
တစ္စံုတစ္ရာက ဖန္ဆင္းတဲ့အေမွာင္ထဲမွာ…
ႏွင္းဆီပန္းတစ္ခင္းစာ အာရံုခံစားမႈေတြကို
တန္ဘိုးအၿဖစ္ေပးေခ်လို႔
ေထာင္ေခ်ာက္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ကို
ဇက္ၾကိဳးတပ္ ပါးခ်ပ္ဆင္
ငါတို႔..စီးႏွင္လိုက္ၾကမယ္..
တစ္ၿခားသူေတြရဲ႔အၿမင္မွာ..
အသက္ငင္ေနတယ္လို႔ ထင္ခ်င္လည္းထင္ေရာ့
ငါတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ေဆးေပါ့လိပ္ ခပ္ညံ့ညံ့လို
ခဏခဏ မီးေသေနမွာ မလိုလားပါဘူး
ဘုရားသခင္ကို ဖဲယွဥ္ရိုက္ဖို႔ ငါတို႔စိန္ေခၚပစ္လိုက္တယ္
မိုက္ရဲလိုက္ပံုမ်ား….ႏွလံုးသားေကာင္ေရတစ္သန္းအားနဲ႔ပဲ
တဖုန္းဖုန္း…လဲက်..လဲက်
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ၿပန္ခြထိုင္ၿပီး
စက္ဘီးစီးသင္ေနလိုက္ၾကတာ…
ကံၾကမၼာကို အေလ်ာ့ေပးတတ္ဘို႔ ပညာကို
ဘယ္တကၠသိုလ္မွာမွ မသင္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေလ…
အဲဒီေကာင္ေတြက၊ အေမွာင္ကိုစီးခ်င္ထိုးဘို႔တဲ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မီးရိႈ႕ပစ္
ၿပီးေတာ့…အဲဒီေသြးသားၿဖစ္ အလင္းေရာင္ကို
လက္နက္လိုကိုင္ေဆာင္လို႔
ရာဇသံ တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္တယ္
ေဟ့ -အေမွာင္ !!!!!!!
မင္းအတြက္ၾကိဳးမိန္႔ကို ငါတို႔ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီ…။
                                                           မင္းခိုက္စိုးစန္
ငါး
(၁)
ငါးေတြဟာ ေသြးေအးတယ္၊
ႏႈတ္ဆိတ္တယ္။
တိုးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲဒီရင္ခုန္သံကို
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
(၂)
ၾကယ္ေတြကို ခူး ခူးျပီး
မင္းကို ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ…
ဒါေပမယ့္…
အိပ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္ဝက္ စင္တစ္ဝက္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႔က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။
(၃)
တစ္ေန႔ခင္းလံုး
ကိုယ့္လက္ဖဝါးေပၚ ေမးေထာက္ျပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္…
ငါ ဘာကို စားေသာက္ခဲ့ျပီးျပီလဲ???
(၄)
တစ္ဘဝစာ…
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္ရံုေလးတင္ပါပဲ။
(ဒီအျပင္ ဘာမွ မပိုခဲ့ဘူး)
ေကာင္မေလးေရ…
ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးပ…ဲ
… လြမ္းတယ္။
                             (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ဂ်စ္ပစီ
-----------
ကိုယ့္လက္ခုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့မွ
အလြမ္းက တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္နဲ႕ … ေျခာက္ကပ္ကပ္
ငါ … ေရငတ္လာတယ္။
ေတေလလို ႐ြက္လႊင့္ေနခဲ့ရာက
ငါ့ဝိညာဥ္ရဲ႕ ေက်ာက္ဆူးကိုခ်
ဒီညေတာ့ မင္းရင္ခြင္ထဲမွာပ ဲ
စိတ္ခ်လက္ခ်
… အိပ္စက္ပါရေစ။
ေကာင္မေလးရယ္
ငါဟာ
ဖ်ားနာမႈကိုမွ
တြယ္တာတတ္သူပါ
တစ္စံုတစ္ခုျဖစ္လာမွာကို
ငါ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိ
…တံခါးဖြင့္သံ
…ေျခသံ
လာ ..ျမန္ျမန္သာ ဝင္ခဲ့ပါေတာ့။
လူ ၈၀% က အလုပ္လုပ္ၾကတယ္
(ဒါေပမယ့္)
က်န္တဲ့လူ ၂၀% က ဆုရတယ္
ငါကေတာ့ သူတို႕ကို
ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕သာ ထိုင္ၾကည့္ေနမိ
ေသြးေအးေအးရက္စြဲေတြကိုသာ
အသိအကြ်မ္း ဖြဲ႕ေနခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးရယ္
ငါဟာ .. “ေတေလ” ပါ
ေဆာင္းဦးေပါက္ႏွင္းေတြနဲ႕
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြက အျပာႏုႏု
ေဟာ .. အရပ္ပုပု ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္ !
အို .. မဟုတ္ေသးပါဘူး
ကေယာင္ကတမ္းနဲ႕
အေရာင္ကန္းေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
ငါမက္ေနမိ
ခ်စ္လွစြာေသာ
ငါ့ရဲ႕ညီမေသးေသးေလးေရ
..လြမ္းတယ္ ..
ဒါပဲတတ္ႏိုင္တာမို႕ လြမ္းပါရေစ။
                                      (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ယမ္းဘီလူး
(၁)
ဝဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ…
အဲဒီ ဘဝဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပလားဆိုရင္…
(၂)
စၾကာဝဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား !!!
(၃)
ငွက္ေတြေတာင္
နံနက္ခင္းကို မွတ္မိေနၾကေပါ့…။
ဂႏၱဝင္ေျမာက္ပါသကြဲ႔
…သံတိုမယ္န နည္းနည္း
…ေရခဲတံုး နည္းနည္း
…ျပီးေတာ ့ ေရာင္စုံခဲတံေတ ြ
ငါတို႔ေခါင္းထ ဲ ထိုးထည့္ေနတာ…
စိတ္ညစ္ေနလား ကေလးေရ…
ကိုယ္ဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကား
ကိုယ္ပဲ လက္မွတ္ေရးထိုးရမွာ…
ပန္းခ်ီကားဘက္ကေတာင္ “နာ”တယ္။
(ဒါ့ထက္ သိမ္ငယ္စရာ)
ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး)
ေဟာဒီအရူးက
နံနက္ခင္းကို စုဘူးထဲထည့္ထားျပီး
အဝက်ဥ္းက်ဥ္းကေလးကေန ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္
ဘယ္ေတာ့မွ မမွတ္မိႏိုင္ပံုေလ…။
ဂႏၱဝင္ေျမာက္ပါသကြဲ႕
ငါ့ရဲ႕ စုဘူးထဲက နံနက္ခင္း
ငါ့ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ အလိုလို လင္းပေနလိုက္ပံုμμμ
ဝဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ…
အဲဒီç ဘဝဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားပလားဆိုရင္…
(၄)
‘သူမ’ နဲ႔ ‘သူနဲ႔’
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ဆံပင္ေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ၾက
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္…ၾကိဳးတပ္လို႔
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တေယာထိုးပစ္
စကားလံုးအသစ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီသံုးျပီး
တို႔ နားမလည္တဲ့ အရာေတြအားလံုးကို
အဲဒီ အမိႈက္ပံုးထဲ တြန္းခ်ဘို႔ ၾကိဳးစား…
ကေလးေရ…
ဒါ…မရိုးသားမႈပါကြဲ႕
အဲဒါကို… ခ်စ္ၾက! ခ်စ္ၾက! ခ်စ္ၾက!
ကိုယ့္ ပြဲၾကည့္စင္ ကိုယ္ေဆာက္ျပီး
‘အထူးတန္းမွာထိုင္သူ’ လို႔ နာမည္တပ္
ျမင့္ျမတ္စြာ ေအာက္တန္းက်ေနလိုက္ပံုမ်ား
ေရစုပ္ဝဲၾကီးမ်ားေတာင္ ျဖစ္လို႔ !!!
ကေလးေရ…
ေရဆန္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ကူးေနလို႔ကေတာ့
မင္း…အဲဒီ ဝဲ က
လြတ္မွ လြတ္ပါ့မလားကြယ္…။
စၾကာဝဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!
(၅)
လက္ဖက္ရည္ခြက္ထ ဲ
က်ျပီးေသေနတဲ့ ယင္ေကာင္ဟာ…ငါပါပဲ
၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး ညစ္ပတ္
ပန္းကန္ထဲမွာေတာင္
ေရာဂါပိုးမႊားေတြ ကပ္ညိက်န္ေနခဲ့ေလာက္တဲ့
(ေဆးရံုတစ္ရံုေလာက္ မ်ားမွာပ
…ကုသေဗဒ မ်ားသေလာက္
…ေရာဂါပိုးမႊား မ်ားပုံေတ)ြ
ငါ…၊ ငါ့ မဟာမိတ္…၊ ငါ့ ရန္သူ…
အားလံုး… နာတာရွည္ ေရာဂါသည္ခ်င္း အတူတူပါပဲ။
ငါတို႔ေတ…ြ ကိုယ့္ကိုကယို ္ မွတ္မိၾကျပီေလ
(ငွက္ေတြ…နံနက္ခင္းကို
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မွတ္မိပံုမ်ိဳး?)
ငါတို႔ မသိတာေတြ… မ်ား
ျပီးေတာ့ … သိသြားမွာပ။
သိေအာင္ ဘဝကို စာေမးပြဲစစ္ၾက။
ျပီးေတာ့…
ရလာသမွ် အမွတ္စာရင္းေတြကို
ေျခစံုပစ္ျပီး ယံုလိုက္!!!
ဒါပဲ။ ဒါဟာ ေယဘုယ်ပဲ။
လိမ္လိုက္ၾက
စိတ္ညစ္ေနမလား… ကေလးေရ
စၾကာဝဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!
(၆)
မေန႔ကတင္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်သြားခဲ့…
…ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စင္းမွာ
ငါ့ ေဖာင္းလိုက္ပိန္လိုက္ အဆုတ္ၾကီးကို တပ္ဆင္
… ေမာင္းႏွင္ပစ္လိုက္တာ … … …။
ပ်က္ေနတာမ်ား ေကာင္းသြားမလားဆိုရင္
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတ…ြ
ေဟာဗားယာဥ္လို ပ်ံသန္းသြားတတ္လိုက္ၾကတာ…
မုတ္သုန္ေလထက္ေတာင္မွ
ေပါ့ပါးေနေသးရဲ႕။
ဒီလိုပဲ…
ပ်ံသန္းလိုက္၊ နားေနလိုက္နဲ႔
ေဆာင့္ၾကီး ေအာင့္ၾကီး ဖြာလိုက္တဲ့ ေဆးလိပ္လို
… တိုဝင္သြား!
အင္းေပါ့ေလ…
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတ ြ မီးဖြားရဲရဲ
အစီခံ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလ?ဲ ???
… သတၱိရွိရွိ ေၾကာက္လန္႔ေန…
ဝဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ…
အဲဒီç ဘဝဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားပလားဆိုရင္…
အား!!!
ကြယ္လြန္သူတို႔ေရ…
ငါတို႔ရဲ႕ ဆံပင္ေတြနဲ႔
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြတစ္ေခ ြ ယက္ပို႔လိုက္ပါရ…ဲ႔
ေကာ့ပါးနီးကပ္(စ္)ကေတာ့
ကမၻာကို တစ္ပါတ္ျပီးတစ္ပါတ္ လည္ေစခဲ့ျပီ…
ေဟာဒီ ငတိေတြမွာသာ
အဝါေရာင္ ခြ်ဲပ်စ္ပ်စ္နဲ႔
ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔ က်န္ခဲ့တုန္း…
ခက္တယ္… ကေလးေရ
စၾကာဝဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!
(ရ)
ေတ့ဆက္ ဆက္ထားတဲ့ အေဟာင္းအႏြင္းေတြၾကားမွာ
ေလွခါးတစ္ခုလို ငါျငီးေငြ႔ေနခဲ့။
… … …
ငါတို႔ ဘာေတြကို ယူလာခဲ့သလဲ???
ငါတို႔ ဘာေတြကို ထားခဲ့မွာလဲ???
တို႔ မသိဘူး။
ျပန္သတိရမိ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကံဳးဝါးခဲ့ဘူးတာ…
” ကမၻာလံုးကို အံစာတံုးလို ေခါက္ျပလိုက္မယ္!
မီးေတာက္ကို ဘယ္သူ ေဇာက္ထိုးထားလို႔ ရမွာလဲ!!! ”
ဒါနဲ႔ပ…ဲ
ကုန္သည္ေလထဲ
ငွက္ေတြ ရင္ေကာ့ တိုးဝင္ေနပံု…
ငါ…
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ၾကီး ေငးၾကည့္ေနျဖစ္ျပန္ေရာ…
(၈)
ကေလးေရ…
ခ်ိန္ခြင္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ
မင္းနဲ႔ငါ… ဝင္ထိုင္ၾကမယ္
ျပီးေတာ့… မင္းနဲ႔ငါ ခြဲခြါၾကမယ္
ျပီးေတာ့… ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ
မင္းနဲ႔ငါ ျပန္ဆံုၾကမယ္ေလ…
ျပီးေတာ့… လိုအပ္ပစ္လိုက္ၾကမယ္!!!
ကြန္ပါဘူး အသစ္က်ပ္ခြ်တ္လို သပ္ယပ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
ငါတို႔ဟာ (အဲဒီအခါ)
ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးကို လိုအပ္ပစ္လိုက္ၾကတာေပါ့!!!!
ယံုတယ္မဟုတ္လား
တစ္ျခားလူ မဟုတ္ပါဘူး
ငါပါ… ငါပါ… ငါပါကြဲ႕…
နတ္ေရကန္ထ ဲ ပစ္ခ်ခံခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး
ေျခစစ္ပြဲမွာေတာင္
ပယ္နယ္တီ ဆယ္ခါ ကန္ခဲ့ရတဲ့ ေကာင္ပါကြဲ႕…။
ေဟ့ … လာ!!!
မ်က္လံုးနဲ႔ ေမးရိုးေတြမွာ
ေသခ်ာမႈတစ္ခုရဲ႕ မာနန ဲ႔ မီးလွ်ံေတ ြ ေတာက္ပ
ဒႆမ ရွာမရေတာ့အထိ
ငါတို႔ ခြ်န္…ျမိ…ပစ္…လိုက္…ၾက…ရ…ေအာင္!!!
(၉)
စၾကာဝဠာၾကီးထဲမွာ…
“လူ” လာျဖစ္ၾကတဲ့
(ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး)
အဲဒီ ေသးေသးေကြးေကြးေလး ႏွစ္ေယာက္ဟာ…
ဘာဆို ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ၾကပါဘူး။
… …
ကေလးေရ…
ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးေတြကိုေတာင္မွ
ျဖိဳခ်ပစ္လိုက္ႏိုင္တဲ့
အဲဒီ “ဒိုင္းနမိုက္” ဆိုတာလဲ
အထုပ္ေသးေသးေလးေတြပ ဲ မဟုတ္လားကြယ္။ (မင္းခိုက္စိုးစန္)
 
ဦးထုပ္ထဲကေႏြ
----------------------------
လူမမာတစ္ေယာက္လိုပါပ ဲ
ကမာၻႀကီးရဲ႕ လွ်ာေအာက္က သာမိုမီတာထိပ္ဖ်ား
ျပဒါးေတ.ြ ....
ေပါက္ထြက္လွ်ံက်လာေတာ့မတတ္
ေကာင္းကင္ႀကီးစုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ပူတဲ့ "ေႏြ"
အျပင္မွာ
ဖုန္မႈန္႔၀ါညစ္ညစ္၊ ပိုးေလာက္လမ္း ထူလပ်စ္ထ
ေျခာက္ေသြ႔ပြရႈပ္၊ သစ္ရြက္ကဲြစုတ္၊ ဖုတ္ကပ္ေပလူး
စိတ္ကူးေတ ြ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္။
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ညွီစို႔ပူေႏြး
ေလအေဟာင္းအေဆြးေတြ၊ ပိတ္ညပ္
အ... သက္... ရႈ... ရ... က်ပ္... တယ္...
ငါရယ္....
ပုပ္ရိေနတဲ့ ငါ့အေလာင္းရယ္...
အင္း! ထိုင္ေနဖို႔ပဲေကာင္းတဲ့.... "ေႏြ"
ေႏြဟာ....
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕ကို
"ရုတ္တရက္" သံုးလက္မေလာက္ ပု၀င္သြားေစခဲ့
ၿပီးေတာ့မွ... အပူဆန္႔ကိန္းနိယာမနဲ႔
ေပ်ာ္က်ျပန္႔ထြက္၊ ပက္လက္ႀကီးေတ ြ စီးဆင္းၾက....
ေႏြဟာ....
သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ
ေၾကကဲြျခင္းနဲ႔ ေနာင္တေတြအျပည့္အသိပ္ထည့္ယူၿပီး
ငါ့အခန္းထ ဲ တိတ္တိတ္ကေလး၀င္လာခ ဲ့
ေဟ့..... ငါလွည့္ၿပီး ဖမ္းလိုက္ရမလား..
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ခုခု အယုယခံခ်င္ေနတဲ့ ေႏြဥတုအဖို႔
ငါတို႔ဘာမ်ားလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ?
ေတာက္! နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်သြား...
တကယ္ဆို အားနာပါးနာပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကဖို႔ေကာင္းတာ.....
                                                 (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ဘူတာရုံနဲ႕တူတဲ့ေကာင္မေလး
-------------------------------
ဥၾသဆြဲခ်င္႐ံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့
ငါ ့ သံေယာဇဥ္ေတ ြ
ခုတ္ေမာင္းထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပဘူး
အဲဒီေစာင့္ႀကိဳေနဖို႔ စိတ္ကူးမ႐ွိတဲ့
ငါ့ရဲ႕ဘူတာ႐ံုေလးေရ . . လြမ္းတယ္ . .။
အရမ္းႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ . . တစ္ခါတစ္ခါ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွာလည္း
စိတ္အားငယ္ခြင့္႐ွိတာပဲ မဟုတ္လား။
ပန္းသီးေတြ ခါးတဲ့ကာလက
႐ွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္ . .
ေျပာပါ . .
မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ
ငါ..
တိတ္တိတ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာ
ၾကာၿပီေလ . . .။
ဣေျႏၵစိမ္းစိမ္းေတ ြ လိမ္းသုတ ္
ခ်စ္ျခင္းေတ ြ
ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ခြင့္မျပဳတဲ့
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။
ေဟာဒီ့ေကာင္ . . ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
ကိုယ့္သံလမ္းကိုယ္ေဖာက္ခဲ့တာပါ . .
. . ေနာက္က်သြားတယ္။
အလြမ္းေတြ စိုက္ခင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ
ငါ ဆိုတဲ့ေကာင္က
တည့္တည့္ႀကီး ေရာက္ခ်သြားခဲ့တာေပါ့ကြယ္ . .။
                                                            (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ေၾကးစား
----------------------------------------
(၁)
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလား..လို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ....
ငါ့ကို လာၾကိဳတဲ့ ဖယ္ရီကားကလည္း
ငါမပါဘ ဲ ထြက္ခြါသြားခဲ့ျပီ ..
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကို ခပ္တိုးတိုး ရီ(ရယ္)ခြင့္ျပဳပါ။
(၂)
ေရကန္က အသင့္ျဖစ္ေနျပီေလ ..
ၾကာေတြက မပြင့္ေသးတာပါ။
ေမးခြန္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမယ့္ဆိုရင္
ငါလည္း စာေမးပြဲ၀င္ေျဖခ်င္တယ္.....။
(၃)
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေကာက္ရၾက
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက စုေဆာင္းၾက.....
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေရွ႔ကဆက္ေလွ်ာက္ၾက...။
အားလံုးမွာ တံခါး ႏွစ္ေပါက္စီရွိတယ္... ေလွခါး ႏွစ္စင္းစီရွိတယ္၊
(ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္..)
အားလံုးရဲ႕ နာေရးခရီးကိုလည္း
ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား စီစဥ္ထားျပီးသားရွိတယ္.....။
(၄)
ငါက
အမွန္တရားရဲ႔ မ်က္ႏွာကို တစ္ရြာထင္ခဲ့သူပါ.....။
(၅)
ကေလးဘ၀....
လက္ေရးလွ စာအုပ္ထဲက ၀လံုးရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေလးကို
နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ ေနရာတည့္တည့္မွာမွ
ငါ ခ်ေရးခဲ့မိသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
(၆)
စိတ္ကူး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာမွ
ေျခလွမ္းေတြက က်ဲခဲ့တယ္..
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလ ဲ ..
ဒါ....“ခ်ိန္းဆိုခ်က္”တစ္ခုပါ
ငါ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ .....
ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွာ လွ်ာနဲ႔လ်က္ဖို႔မဟုတ္
ငါ့ အလုပ္က
လမ္းမွာ ေတြ႔ရသမွ် မီးအိမ္ေတြကို
လိုက္လံ ထြန္းညႇိဖို႔ပါပဲ.....။
(၇)
လူေတြ.. လူေတြ.....လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေသေနၾက
ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ
သားဆိုးမေအ ဆန္လို႔။
“ဘာျဖစ္တာလ.ဲ ..? ဘာျဖစ္တာလ.ဲ . ?
အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလ.ဲ ...?”
အေမးအျမန္းထူတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငါ.....စပ္စုမိ။
ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္အထိ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့
လူတန္းေစ့ေအာင္ အသက္႐ႈလိုက္ၾကစမ္းပါ..
ဘာကို စိုးရိမ္ေနၾကတာလဲ.....?
ဟစ္တလာေတာင္မွ သူ႔ရဲ႕စစ္ပြဲခရာကို
ခုထိ မမႈတ္ရေသးဘူးေလ..
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္
မိနစ္(၆၀)ေလာက္ေတာ့
ငါတို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ရပါေသးတယ္။
(၈)
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး ေဆာင္းကေကာ မေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား
တစ္ခါတရံ
ငါ.....ေၾကးစားဆန္ပစ္လိုက္တယ္
ကံၾကမၼာက ဘုရားထူးတာ ခံၾကည့္ဖူးခ်င္လို႔ .....။
ဒါေပမယ့္ ..
အိပ္ယာကသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထခဲ့ရတယ္
ႏို၀င္ဘာကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး၊
အဲဒီလို....သိပ္အေၾကာင္းမထူးတဲ့အခါ
ေၾကးစားဘ၀ကို ငါ ျငီးေငြ႔လာျပန္ေရာ..... ။
အရံႈးေတြကို
တံဆိပ္ေခါင္းလို တယုတယ
စုေနခဲ့တုန္းကေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဖက္ပါခဲ့တယ္..
ၾကည့္စမ္း !!
ငါဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းကိုက
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြဆန္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ။
(၉)
“ဘ၀ေပးျပီး ေရြးရမယ္...”တဲ့
ႏို၀င္ဘာရဲ႕ ေၾကးက ၾကီးတယ္....
(လဲျပီးေသလိုက္ၾကပါလား အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ေရ..)
“အမွန္တရား”ဆိုတဲ့ ငနဲကလည္း
ျပဇာတ္မင္းသား ဆန္ေနလိုက္တာ....
သူ႔ကို လူေျပာသူေျပာမ်ားတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္
ကိစၥျပတ္ေနေတာ့တာပဲ။
(၁၀)
နာက်ည္းစရာ မေကာင္းပါဘူး....
ပ်င္းစရာပ ဲ ေကာင္းေနေသးေတာ့ရဲ႕.....။
(၁၁)
ငါ့ ေမြးေန႔ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳဖုိ႔မလို
ငါ့ စ်ာပနကိုလည္း က်င္းတူးေပးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ
ငါ့မ်က္လုံးေတ ြ ပ်င္းရိပ်င္းတ ြဲ ေအးစက္တတ္ဖို႔န ဲ႔
ေသြးမပ်က္တတ္သူေတြသာ
ေနာက္ဆံုးမွာ အသက္ရွင္က်န္မယ့္အေၾကာင္း
ေၾကးစားဘ၀က
ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ၾကားေပးခဲ့ျပီ.....။
(၁၂)
မီးကုန္ယမ္းကုန္ အိပ္စက္ခဲ့တာေတာင္မွ
အိပ္မက္ေတြက မစို႔မပို႔နဲ႔ေကာင္....။
(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္....)
အသံထြက္ေအာင္ကို ငါ ရယ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ..
(၁၃)
ငါ .. ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
ငါ .. ေျပာင္းတိေျပာင္းဆန္
ငါ .. ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခံု
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ပံုကို
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ငံုလို႔ ငါထိုင္ၾကည့္
ပုခံုးေလးေတာင္ တြန္႔ျပခဲ့မိေသးတယ္။
(၁၄)
ႏို၀င္ဘာနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးေရ..
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကို
စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ ေမြးစားခ်င္တယ္ ..
မင္းဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္
အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါ၊
ငါစီးမယ့္ရထားက
ျပႆဒါးေန႔မွ ထြက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
                                          (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ေသခ်င္းဆုိးမေလး
-----------------------------
ၾကည့္ၾက!!! ေဟာဒါ. . .
ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေသခ်င္းဆိုးမေလး ျဖစ္ေပရဲ႕။
ဘ၀ကို ...
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခံယူလိုက္ပံုမ်ား ...
ျမင္လား!!! “သူမ” တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္မွ
ပါးျပီး ေပါ့ေနတဲ့ပံု။
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးက)
“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္”ဆိုတာကိုလည္း အယံုအၾကည္ မရွိေပဘူး။
ေနာက္ျပီး... သူမက
“အ႐ူး”နဲ႔ “နတ္ဘုရား”ေတြကိုလည္း
အတူတူလို႔ သေဘာထားတတ္ေသး...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ဘ၀ဟာ...
၀မ္းႏႈတ္ေဆး တစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္မွ
အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆ၊
(အဲဒီ သူမက)
လမ္းမွာ ခဏခဏ ျပံဳးျပေနတတ္သူေတြကိုလည္း
“အာ႐ံုေၾကာေရာဂါ ရေနတယ္”လို႔ ေလွာင္တတ္သူ ...
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေလာကၾကီးရဲ႕ အယုယခံဘို႔ရာ
ေနရာတစ္ေနရာ ရွာရမွာကို ႐ွက္တတ္၊
ၾကယ္သရဖူေတ ြ
ေျခမနဲ႔ ညႇပ္ျပီး ေကာက္ေဆာင္းဘို႔ကို
ပ်င္းရိတတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေစ်းေပါေပါ ဆက္ဆံမႈေတြကို ရြံရွာ
“မဂၤလာ နံနက္ပါ”လို႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရတာကို မုန္း၊
ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္တံခါးပိတ္ျပီး
ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္တတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔... ၂၄ နာရီျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာကို စက္ဆုပ္
ထမင္းႏွစ္ခါေတာင္ စားေနရတာကို
အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ ့!!!
သူမရဲ႕ အက်ႌလက္ရွည္အဖ်ားေတြကိုေတာင္
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေခါက္တင္တတ္
ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အ၀တ္ပတ္သလို
ဖိုသီဖတ္သီ ေနထိုင္
(သူမ ကိုယ္တိုင္က...)
“ဘ၀”ကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ရာမွာ
က်ဥ္းက်ပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ။
သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ...
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ရိွႏိုင္မလ ဲ !!!
ျမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္မွ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့သူေတြကို ေရွာင္...ေရွာင္ေပးရတာ
(သူမဘက္က) လိုအပ္တာထက္ ပိုက်ဆံုး
အတၲေတြ ဘုန္းနိမ့္ကုန္ျပီလို႔ ထင္တဲ့ မိန္းမ...။
မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ၀ဲက်
အဲဒီ ဖရိုဖရဲေလးေပါ့...။
(သူမက ေခါင္းဖီးရတာကို အလုပ္ပိုလို႔ထင္တယ္)
“ကမၻာေျမဆြဲငင္အားရွိမွေတာ့
ဆံပင္ေတ ြ ေအာက္ကိုက်ေနတာ
ဘာ မေက်နပ္စရာ ရွိသလဲ” လို႔လည္း ေမးရဲ႕။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့ !!!
“နစ္ေရွး”ရဲ႕ အေတြးအေခၚက်မ္းကို ဆြဲဆုတ္
ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဖုန္ေတြကို
အဲဒီစကၠဴနဲ႔ သုတ္ျပီး ထိုင္တဲ့သူ...။
“ကြၽန္မက...
ဘယ္သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ
ဒါမွမဟုတ္.. ဘယ္သူ႔က ို အျမီးႏံွ႔ျပရမွာလ.ဲ .”
ကဲ!!!
အဲဒီေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့
သူမက စိတ္အလိုမက်ရင္လည္း
“ဆဲ”တတ္ေသးတယ္...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...။
စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရတာက
တစ္ကမၻာလံုးကို ထမ္းထားရတာထက္
...ပိုေလးတယ္လို႔ ယူဆ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရဘို႔
ဘယ္တုန္းကမွ မတက္ၾကြခဲ့သူ
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
“သိမ္းဆည္းစရာေတြ မ်ားလြန္းေနတဲ့ဘ၀မွာ...
ကြၽန္မက... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္
သိမ္းမထားခ်င္တဲ့...ေကာင္”လို႔ ေျပာခဲ့။
တကယ့္ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
ေဟာဒီမွာ ... မလႈပ္မယွက္ေခါက္ေခ ြ
အဲသည္လို ေနရံုသက္သက္ကေလး ေန ေနလိုက္ပံုက
ဘ၀ကို အ၀တ္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ယူဆ
တစ္စုံတစ္ဦးက သူမက ို ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပ.ဲ ..။
သူမက ေလာကၾကီးကို ခါးျပီး
အဲဒီ ခါးသီးတ ဲ့ အရသာကပ ဲ
သူမကို ျပန္ခါးတယ္...။
နားလည္ေပးလိုက္ပါ... ေလာကၾကီးေရ။
“ဘာမ်ား အေရးၾကီးလို႔လဲ”ဆိုတဲ့ ေလွာင္ၾကည့္နဲ႔
ခင္ဗ်ားကို ရိသဲ့သဲ့ ျပံဳးျပေနတဲ့ မိန္းမ...
သူမကေတာ့ မေတာင္းပန္တတ္တာ ေသခ်ာတယ္။
နားသာလည္ေပးလိုက္ပါ .. ေလာကၾကီးေရ
ဒါမွမဟုတ္.. သူမကို ခြင့္လႊတ္ပါ..။
ေလာကၾကီးေရ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို တစ္ခုခု ျပစ္ဒဏ္ခတ္ပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ...
ေလာကၾကီးေရ... အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမကို
ပစ္သာခ်ထားလိုက္ပါ။
“သူမ”ေပါ့...
...........
နတ္ဆိုးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္၊
ေကာင္းကင္တမန္လည္းျဖစ္၊
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးကိုမွ)
ငါက...
လည္ပင္းညႇစ္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ခ်စ္ေနမိခဲ့တာေပါ့ကြယ္...။ (မင္းခိုက္စိုးစန္)
 
ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ကြဲပက္လက္လမ္းဆံု
-------------------------------------------
လမ္းေပၚမွာ လူေတြေတြ႔တိုင္း
လိုက္ျပီး ေမးၾကည့္ရဦးမယ္...
..... ..... .....
“ခ်စ္တယ္” ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
သတ္ေသတဲ့ နည္းတစ္မ်ဳိးလား... လို႔။
ေကာင္မေလးရယ္...
ငါဟာ “ေတေလ” ပါ။
ဖ်ားနာမႈကိုမွ တြယ္ကာတတ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။
သန္႔စင္ခ်င္လို႔
အလင္းထဲမွာ ငါ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။
အျပစ္က လြတ္ဖို႔အတြက္ေတာ့
ငါ ဒူးေထာက္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
မင္းအတြက္ေတာ့ ငါဟာ..
...ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့.. အဲဒီ “ဘာမွ မဟုတ္ဘူး” ကိုပဲ
ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းထားတယ္
မင္းကို သတိရတဲ့အခါ
မၾကာ.. မၾကာ.. ထုတ္.. ထုတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔။
ငါ့ကို
“ျပႆနာေကာင္” လို႔ မေျပာပါနဲ႔...။
ျဖစ္သမွ်ေတ ြ အားလုံးအတြက္
ငါ့မွာ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ရွိေနတတ္တယ္။
(ေလာကၾကီးကို ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပီး ျပံဳးျပလိုက္ရဲ႔)
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ဘတ္ဟာ
အဆင္မေျပမႈမ်ားမ်ား
အလြမ္းခါးနည္းနည္း
အစဲြအလမ္းၾကီးတတ္တဲ့ အိပ္မက္တခ်ဳိ႔တေလ
မခံခ်င္စိတ္ေတ ြ ေပပြ
လူငယ္ပီသတဲ့ ဘ၀င္တစ္မ်ဳိး ခပ္ေထြေထြနဲ႔
ငါ ေနေပ်ာ္ေအာင္ ေနတယ္။
ငါဟာ
ရင္ခုန္ေနတဲ့ သံဆူးၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေပါ့။
ငါ့ေရွ႔ တိုး၀င္လာတဲ့
ေကာင္မေလးေတြ အားလံုးကို ျငိပစ္လိုက္ဖို႔
ေဟာဒီသံဆူးၾကိဳးက
အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတယ္။
ကဲ.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈလဲကြယ္..။
ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး (ငါကေတာ့ ေနာက္တာပါ)
ငါဆိုတဲ့ ေတေလက
မိန္းမေတြကို ခ်စ္ရတာ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္ရတာေလာက္ေတာင္
သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိဘူးလို႔ ထင္တဲ့ေကာင္။
ငါ့ကို နားလည္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူေတြအားလံုးကို
ငါ ရယ္တယ္။
အသုဘခ်ျပီးစ အိမ္လို႔.. ျငိမ္ဆိတ္
ေဟာဒီမွာ.. ေတေလတစ္ေယာက္ေပါ့။
သူ႔ပါးစပ္ကို တင္းတင္းပိတ္ျပီး
(ေလာကၾကီးကို) ျပံဳးတယ္။
ငါ့ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကပါဘူး...။
ငါ့ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကပါဘူး...။
                                                (မင္းခိုက္စိုးစန္)
လြမ္းလုိ႕ေသသြားတဲ့သစ္ပင္
-----------------------------
ကိုယ့္ဘာသာကို မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မိုးခ်ဳပ္ရနဲ႔
အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရႈပ္တယ္။
မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။
ၾကာ...လိုက္...တာ... ...
အလင္းေတြ အသက္ရွဴေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပ.ဲ ..) သူမရဲ႕ အျပံဳးက ို ျမင္ရဖ ို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ...။
ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္...။
ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး
ဘ၀ကူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္...
အသိဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့။
(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာင္ခဲ့
အခ်စ္ေတြ မဲ့ျပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္)
ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကို လာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ့တာပါ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္က
အရြက္ကို ေျခြခ်ျပီး ေျပာတယ္...။
                                                               (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ခ်စ္သူေပ်ာက္ကိုလိုက္ရွာေနတဲ့ မွတ္ပုံတင္
-----------------------------------------
(၁)
စံပယ္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာခ်ခဲ့တာေတာင္မွ
ငါဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ
ရနံ႔ တစ္ခုတေလေတာင္ စိုစြတ္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး....
(၂)
သူမရဲ႕ နဖူးကို ထိတယ္ဆို႐ံုကေလး ငါနမ္းခဲ့တာပါ...။
(၃)
ဒါနဲ႕မ်ား...
အလြမ္းေတြ ငါ့ရင္ထဲ ၀င္ခြင့္ဗီဇာ ရသြားတဲ့ကာလက
ရွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္.....
ေျပာပါ မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ
ငါတိတ္တိ္တ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာၾကာျပီကြယ္....
(၄)
ငါဟာမင္းရဲ႕ သက္ရွိမွတ္ပံုတင္ တစ္ခုပါကြဲ႕၊
ေဟာဒီေကာင္ရဲ႕ရင္ဘတ္မွာ မင္းလက္ေဗြရာရွိတယ္ေလ....
(မွတ္ပံုတင္တစ္ခုက
သူ႔ပိုင္ရွင္ကုိ လိုက္႐ွာေနပံု
အို....လူေတြကို ေျပာျပရင္ေတာင္
ယံုႏိုင္စရာ မရိွပါဘူးကြဲ႔)
ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း၊ မင္းအတြက္နဲ႕
သူမ်ားတံေတြးခြက္ထ ဲ ေရာက္ရင္ေတာင ္
ပက္လက္ေတာ့ အေမ်ာခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊
မင္းဆီကို လက္ပစ္ကူးျပီး လာခဲ့မယ္
(၅)
စံပယ္ပြင့္ေရ...
အခ်စ္ေတြ ဖ်ားနာသြားတဲ့အထိ
ငါ့အေပၚရြာခ်လိုက္ပါကြယ္
ႏွင္းဆီအျဖဴတစ္ပြင့္ ထိုးစိုက္ထားတဲ့ နံနက္ခင္းနဲ႔အတူ
ခ်စ္သူျပန္လာမယ္.....တဲ့
ရြာလွည့္ပါ......လာခဲ့ပါ......
အခ်စ္ေရ...
မင္း ေနာင္တ မရေစရပါဘူးကြယ္။
                                                           (မင္းခိုက္စိုးစန္)
သပြတ္ခါးသီး၀ိဇၹာမ်ားရဲ႕ဘုန္းေတာ္ဘဲြ႕
------------------------------------
ဟား..ဘာတဲ့
မဟာေအာင္ၿမင္မႈၾကီးအတြက္ဆုိလား
ခ်ိနဲ႔နဲ႔လူမမာအုိတစ္ေယာက္ကုိ
ခ်ည္တုပ္ရုိက္ႏွက္
ေအာင္ပြဲခံရက္ေနလုိက္တာ
ဒါ မဟာဗ်ဳဟာ တစ္ခုလည္းၿဖစ္ရဲ႔
ေဟ့…..ကုိယ့္နံရုိးေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ေကာင္ေတ ြ
၂၀ ေက်ာ္ေနတဲ့ အသက္ေတြကုိ
ဂ်ပန္လုပ္ အပုိပစၥည္းလုိ
ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထား
အုိးပုပ္ခ်ဳိးရုပ္ေတြနဲ႔ကစားရင္း
အိုမင္းမွန္းမသ ိ အိုမင္းေနတဲ့ေကာင္ေတ…ြ ..ေရ
ၾကည့္ေလ
ေဘာင္ကြပ္ထားမယ့္ အၿမီႇးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္
အခ်ိန္ေတြကုိေသာက္မ်ဳိ
ကုိယ့္အသား ကုိယ္ကုိက္ဖဲ့
ရုတ္တရက္
အိပ္ကပ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးရဲ့ ရယ္သံေၾကာင့္
ခရီးသြားဟန္လႊဲတစ္ေယာက္
က်ဥ္းေၿမာင္းလွတဲ့လည္ေခ်ာင္း
ေမ်ာ္လင့္ၿခင္းအသားတစ္ၾကီး နင္
ဆန္႔ငင္…ဆန္ငင္နဲ႔
မ်ဳိခ်လုိက္ရမွာလား
အရသာရွိတဲ့ အဆိပ္ေတြကုိ
အလုိတူေနလ်က္နဲ႔မ်ား
ခုိး၀ွက္ ကားတင္ေၿပးရမလုိ
ငါတုိ႔လက္ထပ္ရမယ့္ သတုိ႔သမီးက
ခန္း၀င္ပစၥည္း မၿဖစ္စေလာက္နဲ႔
ေခါင္မုိးၾကီးၾကီးရဲ႔ ေအာက္မွာ
ေၿခသံၿပင္းၿပင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပ
လာၾက.. ၾကည့္ၾက…..လာၾကည့္ၾက
မဂၤလာဦးည သန္းေခါင္ယံနားေလးမွာ
အေတာင္မွားယက္မိတဲ့ပုဆုိး
ပုံဆုိးပန္းဆုိးၾကီး ကြင္းက်ဥ္းေနမွာကုိ…..။
                                               ဇုံနီ၊ ဧထက္၊ မင္းခုိက္စုိးစန္
ခြဲခြါခ်ိန္
------------------------------------------
ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္းတယ္...
အဲသည္ေလာက္ မြန္းက်ပ္မယ္မွန္း သိခဲ့ရင္
(အစကတည္းက)
အသက္ရွဴတတ္ေအာင္ ငါ မသင္ခဲ့ပါဘူး...
သစ္ပင္ေတ ြ ေသြ႔ေျခာက ္
အသံတစ္သံကို ေၾကာက္ေနရသလိုလို..
အခ်စ္ေရ... တို႔စိတ္နဲ႔ တို႔ကိုယ္ပဲ
သစ္ရြက္ေတြလိုပ ဲ အတူ ေၾကြပစ္လိုက္ၾကမယ ္
“ဘာ...ျဖစ္...လို႔...ခြဲ...ရ...မွာ...လဲ...ကြယ္”
ျမက္ခင္းေတ ြ အျမဲစိမ္းေနတာ ျမင္ရေအာင ္
ဘ၀ကို... ေဘာလံုးကြင္းပဲ ျဖစ္လိုက္ေစ့ခ်င္ေတာ့တယ္...
အခုေတာ့...
ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္း
(မင္း...သြားမယ္ဆိုလည္း)
စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
                                                              (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ကံဆုိးေကာင္
--------------------------
သည့္ထက္ပိုျပီးေမွာင္စရာ...
ဘာက်န္ေသးလို႔လဲ
လွ်ပ္စီးေတ ြ လက္လက္ျပေနတာကိုပ ဲ
ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ရေတာ့မယ္။
ေကာင္...မ...ေလး...ေရ...
စပယ္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာခ်ခဲ့တာေတာင္မွ
ငါဆိုတဲ့ေကာင္က
ရနံ႔ တစ္ခုတစ္ေလေတာင္
စိုစြတ္ခြင့္ မရပါဘူး။
စိတ္ကူးေတ ြ အေအးပတ္တာပဲ
အဖတ္တင္ေတာ့ရဲ႕...
အေရာင္းျပခန္းတစ္ခုရဲ႔ နံရံမွာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်ိတ္ဆြဲျပသထားတာလည္း
၂၆ ႏွစ္သာ ၾကာသြားတယ္
တစ္ခါမွ ေစ်းေကာင္းေပး၀ယ္တာ မခံရပါဘူး။
အခုေတာ့ ... ေဟာဒီ ေကာင္မေလးကိုပဲ
ေက်းဇူးေတ ြ တင္ပစ္လိုက္ရေတာ့မယ.္ ..
၀ယ္သူမရွိတဲ့ ငါ့ကို
နံရံေပၚက ျဖဳတ္ခ် ခိုးယူသြားလို႔...
ငါ့ရဲ႕ မြတ္သိပ္ျခင္းေတြကို သယ္ပိုးသြားတဲ့
ခ်စ္လွစြာေသာ သူခိုးမေလးေရ...
ေပးပါ... ေပးခဲ့ပါ...
ငါ့ရဲ႕ လက္နက္ခ်ခြင့္ကို
သနားသျဖင့္ ေပးခဲ့ပါ။
ငါ့ရဲ႔ အမည္နာမ မရွိတဲ့အျဖစ္နဲ႔
မင္းစတိုခန္းရဲ႕ ေထာင့္က်ဥ္းမွာ
ေဟာင္းေဟာင္းျမင္းျမင္း လႊင့္ပစ္ခံထားရာက
တရား၀င္ ေသဆံုးခြင့္ ေပးပါ။
ေ၀းကြာျပီ ဆိုမွေတာ့
ငါ့ တနဂၤေႏြကို ငါ ဖန္ဆင္း
တစ္ေန႔ခင္းလုံးပ ဲ အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။
အဲဒါပါပဲ... ေကာင္မေလးရယ္
သည့္ထက္ပိုျပီး ေမွာင္စရာ
ဘာက်န္ေသးလို႔လဲ !
မတန္ပါဘူးကြယ္...
အဲဒီ...ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ တေစၦတစ္ေကာင္က
(ငါ့ကို) ေသေအာင္ပဲ ေျခာက္လွန္႔ေနေရာ့တယ္။
                                                          (မင္းခိုက္စိုးစန္)
အခန္းနံပါတ္ (302)
---------------------------------
ေမေမရယ္ .. စိတ္မပူပါနဲ႔၊
သား .. အေဝးႀကီးမသြားပါဘူး
အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ ..။
ေမေမရယ္ ..
အဲဒီ ဟိုတယ္ခန္းေလးထဲမွာေလ
လိေမၼာ္သီးစိပ္ေလးေတ ြ ႏႊာထားတဲ့
အျဖဴေရာင္ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္၊
သားနဲ႔ သူမ
အတူတူ ဖြာရိွဳက္ခဲ့ၾကတဲ့ စီးကရက္တို တစ္စလည္းရွိတယ္၊
ဟုတ္ကဲ့ ..
သား .. အေဝးႀကီး မသြားပါဘူး ေမေမရယ္၊
ေသၿပီးခါစ အေလာင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ
အုပ္လႊမ္းလိုက္တဲ့ အဝတ္စလိုမ်ိဳး
ႏွစ္သိမ့္မႈေတြရယ္ ..၊
ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အနံ႔အသက္လိုမ်ိဳး
ေႏြးေထြးမႈရယ္ ..၊
အဲ့ဒီအခန္းေလးဟာ တကယ္ေနေပ်ာ္တယ္ ေမေမ၊
ကမာၻၾကီးနဲ႔ ေဝးရာကို ထြက္ေျပးခ်င္တိုင္း
သားေလ
(302) ဆိုတဲ့ အခန္းေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္း အတြက္
အိမ္မက္ေတြကို ယက္ယက္ၿပီး လိုက္ရွာရေသးတယ္ ..
အဲဒီ တြင္းေအာင္း သတၱဝါေလးတစ္ေကာင္ဟာ
ကၽြန္ေတာ္ေပါ့ ..။
အဲဒီ ဟိုတယ္အခန္းထဲက တီဗီမွာ
ခပ္ညံ့ညံ့ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကား လာေနတယ္၊
သူတို႔ တစ္ခုခုကို လိမ္ညာေရာင္းခ်ေနၾကတယ္ .. ေမေမ
အဲဒီ အခန္းေလးထဲမွာပ ဲ
ေဘာလံုးပြဲ တစ္ပြဲကန္ၾကတယ္ ..
လူေတြ ေအာ္ဟစ္ၾက၊ လူေတြ ေဒါသထြက္ၾက
လူေတြ အားေပးၾက၊ လူေတြ ဆဲေရးၾက
ေအာင္ပြဲခံတဲ့ အသင္းက လက္ေတြေဝွ႔ရမ္း
ကြင္းစိမ္းစိမ္းကို နမ္းရွဳံ႕လို႔ …
ဒါနဲ႔ .. သား တီဗီကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္၊
ဖ်ားနာမႈကိုပ ဲ ေခ်ာ့သိပ္ေတာ့မယ ္ ေမေမရယ ္ …
ဘယ္သူဟာ
ေႏြဦးကို ပူေဇာ္ခ့ဲဖူးသလဲ ..၊
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သတိရျခင္းကိုေတာင္
တိုးတိုးကေလးပ ဲ ညည္းတတ္တယ ္ ..
အခန္းထဲမွာ တယ္လီဖုန္းသံ ျမည္လာတယ္
“တီ … တီ … တီ … …”
ဖုန္းကို ေကာက္မကိုင္ျဖစ္ဘူး၊
ဒီအတိုင္းပ ဲ ေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ ငါ့ကို ေခၚေနရွာေပါ့ ..
သူရဲေကာင္းဆန္ျခင္းေတြကို
အခန္းဝက ေျခသုတ္ခံုမွာ သုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။
သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို
နမ္းရိွဳက္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ …
ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားမႈကိုပါ
အိမ္သာေႂကြခြက္ထဲ ပစ္ထည့္ျပီး
“ဗြမ္း” ခန ဲ ေရဆြဲခ်လိုက္တယ ္ ..။
ဘယ္အေရာင္ကို အႀကိဳက္ဆုံးလ ဲ .. လို႔
ေမးေတာ့
“ပန္းႏုေရာင္ကို အႀကိဳက္ဆံုး..” တဲ့
သူမက ျပန္ေျဖတယ္၊
မနက္ျဖန္က်ရင္ ..
ရန္ကုန္ – မႏၲေလး လမ္းမႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ပန္းႏုေရာင္ သုတ္ေပးရဦးမယ္ .. ေမေမရယ္၊
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ေတြ႕ရင္ ေျပာျပလိုက္ပါ ..
ကမၻာေပၚမွာ .. ပန္းႏုေရာင္ စစ္စစ္ကို
အခန္း(302) မွာသာ ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။
“ဟဲလို .. House Keeping ကပါ၊
သရီး အို တူး အတြက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအသစ္ လဲေပးရဦးမလားရွင္ .. ”
ဟင့္အင္း .. ၊ သြားစမ္းပါ ..
လာမေႏွာက္ယွက္ၾကနဲ႔ ..
အခန္း (302) ထဲမွာ
သူမဟာ ငါ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေလးျဖစ္တယ္၊
အို .. ကမာၻေျမကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိသူတို႕!
ကိုလံဘတ္စ္ .. တို႔ !
သင္တို႔ႏွင့္ ငါ .. မပတ္သက္လို။
အခန္းနံပါတ္ သံုးရာ့ႏွစ္ဟာ
ငါေတြ႔ရွိထားတဲ့ ကုန္းေျမ အသစ္ျဖစ္တယ္၊
ငါ့ရဲ႕ ကိုလိုနီ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီမွာ ..
ေခါင္းအံုးေလးတစ္လံုးကို ဘုရင္ခံလုပ္၊
အနမ္းေတြနဲ႔ ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္မယ္။
သူမနဲ႔ မွားယြင္းခြင့္ ရတာကိုပဲ
ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္ ..
သူမနဲ႔သာ မမွားယြင္းခဲ့ရဘူးဆိုရင္
အမွန္တရား ဆိုတာဟာလည္း
သိပ္ကို အက်ည္းတန္ေနမွာ မို႔လို႔ပါပဲ၊
ကဲ ..
သားကို သြားခြင့္ျပဳပါ ..
သိပ္အေဝးႀကီးမွ မဟုတ္တာ
အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ .. ေမေမ။
ငွက္ေတြေတာင္ ညေန အိပ္တန္းဆီ ပ်ံၾကၿပီေလ
ငါကေတာ့ အခုမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ရသူပါ ..
“ေစာေစာထ၊ သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္..” လို႔
ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ သင္ေပမယ့္
ေစာေစာမထလည္း .. မ်က္ႏွာကေတာ ့ သစ္ရတာပ ဲ မဟုတ္လား၊
ဘဝဆိုတဲ့ ဟာကသာ ေသခ်ာရင္
(တီဗီမွာလို ..)
မနက္ျဖန္အစီအစဥ္ကို ေၾကျငာခ်င္ပါတယ္။
သူမရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ဟာ
ေၾကာင္ေပါက္စေလးနဲ႔ တူတယ္ ..၊
အခန္းနံပါတ္ (302) ဟာ
ေၾကာင္တစ္ေကာင္စာ က်ယ္ဝန္းတဲ့
တိရိစာၦန္ရံု တစ္ရံုေပါ့။
အဲဒီအခန္းထဲမွာ ..
လိေမၼာ္ေရာင္ အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရွိတယ္ ..
မီးပူတိုက္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္း ျဖဴျဖဴရွိတယ္ ..
အစိမ္းႏုေရာင္ ျပတင္းေပါက္ ခန္းဆီးေတြရွိတယ္ ..
ကုတင္ေဘးက စားပြဲတင္ မီးအုပ္ေဆာင္း နားမွာလည္း
တယ္လီဖုန္း လမ္းၫႊန္စာအုပ္ ရွိပါတယ္ ..၊
မရွိတာဆိုလို႔ တစ္ခုတည္းပါဗ်ာ၊
(ခင္ဗ်ားတို႔ အဟုတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး ေျပာ .. ေျပာေနတဲ့)
“ပန္းတိုင္” ဆိုတဲ့ ဟာေပါ့ ..။
ခင္းထားတဲ့လမ္းကိုေလ်ာက္မွ
“ခရီး” ဆိုတာ ေရာက္သတဲ့လား။
ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြက လမ္းေတြနဲ႔ မဆံ့ေတာ့
စဥ္းစားရျပန္တယ္ ..။
မုန္တိုင္း ဆီေရးတဲ့စာကို
ဘာလိပ္စာမွ တပ္ဖို႔ မလိုဘူး ..။
(ဒါေၾကာင့္ ..) ေလေျပေလညင္းကိုပ ဲ ဖတ္ျပလိုက္ေတာ့တယ ္ ..
ေမေမရယ္ .. စိတ္မပူပါနဲ႔
သား .. အေဝးၾကီးမသြားပါဘူး
အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ ..။
အခုေလာက္ဆို ..
သား ျပန္အလာကို သူေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာေရာ့မယ္
(သားကို…)
ခရီးသြားခြင့္ ျပဳပါ ေမေမ …။
                                   (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ခ်စ္သူရက္တဲ့ပု၀ါ
-----------------------
ေႏြဦးရဲ႕တိမ္ေတြလို
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ရတာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္
ေကာင္မေလးေရ…
အလြမ္းေတြကိုပဲ “ငတ္”တယ္…
ဘဝဟာ မင္းရဲ႔ ေျခသည္းခြံေလးေတြေလာက္ေတာင္မွ
က်က်နန မျဖဴစင္ခဲ့ပါဘူး
အိပ္မက္ေတြ ရႊံ႕လို လူးခဲ့တယ္။
ကေလးေရ… ငါဆိုတဲ့ ေခြးရူးတစ္ေကာင္
ကိုယ့္အျမီး ကိုယ္ျပန္ကိုက္
စိတ္နာ… နာ ေနလိုက္ပံုမ်ားရယ္…
အျဖဴေရာင္ေလထုထ ဲ
ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ အသံ
ငါ့ရင္ဘတ္က မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ “နာ” လာေရာ…
သံေယာဇဥ္ကို ခ်ည္မွ်င္ေတြလို ယွက္သန္းတြယ္ေစတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ယကၠန္းသည္မေလးေရ…
ေဝးခဲ့တယ္။
ငါ့ရဲ႕ ယကၠန္းသည္မေလးေရ…
ေဝးခဲ့တယ္။
မင္း ယက္တဲ့ ပုဝါတစ္စအလွမ္းဟာ
လက္တစ္ကမ္းစာ မကပါဘူး
ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ျပန္ေပးယူရတဲ့အထိ ေဝးခဲ့တယ္…။
                                                             မင္းခိုက္စိုးစန္
ဇိယုရဲ့လက္
--------------
(၁)
ေကာင္းကင္ဟာ..
အၿပာေရာင္သုတ္ထားတဲ့
စေကာတစ္ခ်ပ္ဆိုပါစို႔…
လမင္းဟာ..
အၿဖဴေရာင္ဆီးၿဖဴသီးတစ္လံုးဆိုပါစို႔၊
ၾကယ္ေတြ..ၿဂိဳဟ္ေတြဟာ
ေထာင့္ခြၽန္းအခြၽန္အတက္ေတြနဲ႔
ဖန္သားအပိုင္းအစေတြဆိုပါစို႔
ေနာက္..(အဲဒီ)
အၿပာေရာင္စေကာတစ္ခ်ပ္
က်ဳပ္တို႔လက္အပ္လိုက္မယ္… …
ဆိုပါစို႔။
(၂)
ကဲ…
စေကာထဲလွိမ့္ဆီးၿဖဴသီး
ေမးခိုင္ဆိပ္စီးဆင္းဖန္ခြၽန္စ
… … … …လာၾက…။
(၃)
က်ဳပ္
စေကာကို အကြပ္ၿဖဳတ္
ဖ်ာတစ္ခ်ပ္လုပ္လိုက္မယ္
ဆီးၿဖဴသီးကို ၾကိဳးတပ္ပံုသြင္း
ေဟာ္လို ဂစ္တာတစ္လံုးထြင္းလိုက္မယ္
ဖန္သားအပိုင္းအစေတြကို
ေကာ္သုတ္ကပ္ဆက္
ဘီယာဖန္ခြက္လုပ္လိုက္မယ္
လိုအပ္လာရင္ယံုၾကည္ပစ္လိုက္မယ္
တကယ္ၿဖစ္လုနီးပါး..ယံုၾကည္ပစ္လိုက္မယ္.။
(၄)
ၿပီးမွ..ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပၚမွာ
ဘီယာတစ္ဖန္ခြက္
ေဟာ္လိုဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔
ခံစားခ်က္ေတြဖြင့္အံေထြးထုတ္
ဒီအခါ..
ခ်ာလပတ္ရမ္းဇာတ္ထုတ္ေတြရ ဲ ႔ဒဏ္ခ်က ္
(ကဗ်ာဆရာ)
ေသြးထြက္ေနမွန္းသိေတာ့မွာမဟုတ္..။ ။
                                                  ဇံုနီ ၊ မင္းခိုက္စိုးစန္
ဟာက်ဴလိပံုတူ
--------------
ငါ့ အိမ္မိုး တံစက္ၿမိတ္စြန္းမွာ
မသိတသိတြဲေလာင္းခ်ိတ္ေနတဲ့ေဆာင္း
ပုဆိန္ထက္ထက္နဲ႔ တစ္ခ်က္တည္းခုတ္ခ်
ၿခြမ္းကန ဲ
ေကာင္းကင္ကို ႏွစ္ၿခမ္းခြဲပစ္လိုက္သလို
မိုးစိုငွက္ေတြနဲ႔လမ္းခြဲၿဖစ္ခဲ့တဲ့ေဆာင္း
ႏူးညံ့ ၊ပန္းပြင့္၊ဝတ္ဆံဖ်ားေတြေပၚ
ေၿခသံမၾကားေအာင္တြားသြားတက္ခဲ့တဲ့ေဆာင္း
ေမ့ေလ်ာ့ ၊ၿပတင္းဟဟေဘာင္ေတြေပၚ
စက္တင္ဘာေယာင္ေဆာင္ၿပီးေၾကကြဲၿပခဲ့တဲ့ေဆာင္း
ဘီယာခြက္ဖန္သားေပၚ
လွ်ာမ်က္ႏွာၿပင္အဖုထသလို
ေရခဲေငြ႔စေတြစီဥ
လက္မွတ္တုထိုးသြားတဲ့ ေဆာင္း
ဥတၲရနတ္သမီးေမြးေန႔ပ
ေရခဲေသတၲာထဲကငါးလို မာစိုစိုကိုယ္ထည္
ထံုက်င္နစ္ခဲသြားမတတ္ အက်ပ္စာနမ္းစို႔မႈမ်ား။
အၿပားလိုက္အလ်ားလိုက္
ကပ္လႊတ္လိုက္ရက္တဲ့
အၿပာႏုသက္သက္ေဆာင္း
ၿမက္႐ိုင္းစိမ္း႐ွည္ေတြကို လႈပ္ႏိႈး
ဘိလိယက္ထိုးတဲ့ေဆာင္း
ႏွင္းေတြ…ႏွင္းေတြ…
(မက္စဖက္တာ)တင္းၾကမ္း႐ိုက္သလိုပ
ကမၻာေၿမနဲ႔ႏွစ္ေပအကြာမွာပြထခဲ့
ဘရစ္ဘားေဒါ့ရ ဲ ႔ပါးၿပင္ေပၚကေဆာင္း
လည္ဆံဖြားၿမင္းၿဖဴၾကီးစီးလို႔
ၾကယ္ေတြၾကားဒုန္းစိုင္းသြားခဲ့
တမာန္ေတာ္ရဲ ႔
အထူးညစာစားပြဲဖိတ္စာနဲ႔ေဆာင္း
အေမ ၊၁၉၇၇
မရမ္းေရာင္တိမ္ေတြထ၊ပန္းႏုေရာင္ေကာင္းကင္ထ ဲ
အဲဒီေဆာင္းကို၊အတံုးလိုက္အခဲလိုက္
ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္
စိတ္႐ွိလက္႐ွိ႐ိုက္သြင္းခဲ့……
                                    (မင္းခိုက္စိုးစန္)
သစ္ပင္ေသဂီတ
--------------------
ဓားေသြးတဲ့အသံကို
ဂီတမဆန္ဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာမလ ဲ
သူလိုငါလို အသက္ရႈရဖို႕ေတာင္မွ
ခြင့္စာေရးၿပီးတင္ခဲ့ရတယ္ ေဟာဒီ၄ ‘သား’ကို
အေမက
၀ဋ္နာကံနာ တစ္ခုလိုခ်စ္ခဲ့တယ္ …
ေမေမေရ …
သားဟာေမ့ေမ့အတြက္
လက္လြန္သြားခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာတစ္ခုေပါ့
အပြင့္ေတြခူးဖို႕
တစ္ပင္လံုးခုတ္လွဲခံထားရတဲ့ ပိေတာက္ပင္လို
ေမေမ့ကိုျမင္မိတယ္
(အစကတည္းက ဒီလိုမွန္းသိရင္
သား … မဖူးပြင့္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ေမေမရယ္)
“နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားကို
ရွာေဖြရတာ အလြယ္ကူဆံုးပဲ” … တဲ့
သစ္ခုတ္ဓားဟာ
အေမ့ႏွလံုးသားကိုပဲ
“အလြယ္တကူ” ရွာေဖြထိုးစိုက္ခဲ့ေတာ့တယ္ ….
                                                         (မင္းခိုက္စိုးစန္)
“----------------“
--------------------------
ကြ်န္ေတာ္လား
တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္ ေရးျခစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုေပါ့။
အေဖ....
အသက္(၄၀) ေက်ာ္ အမ်ဳိးသား
ဦးေႏွာက္နဲ႔ စကားေျပာတယ္။
အေမ....
အသက္(၄၀) ေက်ာ္ အမ်ဳိးသမီး
ႏွလံုးသားနဲ႔ သိမ္းဆည္းတယ္။
ကြ်န္ေတာ္....
အသက္(၂၀) ေက်ာ္ ေကာင္ေလး
(ဘာကိုမွ မေတြးဘူး)
အိပ္တယ္ စားတယ္၊ အိပ္တယ္ စားတယ္။
အိပ္တယ္ စားတယ္၊ အိပ္တယ္ စားတယ္။
အိပ္တာနဲ႔ စားတာၾကားမွာ
မၾကာမၾကာ သန္းေ၀တယ္။
                                                       (မင္းခိုက္စိုးစန္)
အက်ီၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့ေကာင္
----------------------------------
ရင္ဘတ္ကို
သံဘရပ္(႐ွ)ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔
ၿဗန္းကန ဲ တိုက္ဆြဲလိုက္သလိုပ။
ဥတၲရေဆာင္းရ ဲ ႔လက္သည္းခြၽန္ေတြကုတ္ၿခစ ္
အသားစေတြအတစ္အတစ္နဲ ႔ …
ဦးေခါင္းခြံထ ဲ
ဒိန္ခ်ဥ္ေပ်ာ့ၿပဲၿပဲေတြထည့္ထားတဲ့ေကာင္
သူ႔ရင္ဘတ္ကိုကာဖို႔ဆိုၿပီး
ခ်စ္သူကိုေပြ႔ဖက္ခဲ့
(ေႏြးသတဲ့)
ရယ္လိုက္ၾကေဟ့…ရယ္ၾကေဟ့
အဲဒီေကာင္ငတံုး
ခုေတာ့..သူ႔ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးမွာ
မီးေလာင္ရာ ဗလပြနဲ႔ …
                                      (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ေၾကၿငာခ်က္
--------------
(၁)
ငါဟာေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပါကြဲ႕…
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ျပန္ၿပီး
ခါးသက္သက္ ျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။
(၂)
စာအိတ္ထဲ ငါ၀င္ေနလိုက္မယ္
အေပၚမွာ ဘာလိပ္စာမွ မေရးပါနဲ႕…
ဒီအတိုင္းပ ဲ စာတိုက္ပုံးထ ဲ ထည့္လိုက္ပါ
(၃)
ကေဖးဆိုင္ေလးထဲက စားပြဲတစ္၀ိုင္းမွာ
… ငါရယ္၊
… ဘယ္အိမ္ေပါက္၀ကိုမွ မေရာက္ဘူးတဲ့
စာပို႔သမားအိုႀကီး တစ္ေယာက္ရယ္၊
… ငါ့ဖက္က တစ္ဖက္သတ္ အပစ္ခတ္ ရပ္စဲလိုက္တဲ့
လမ္းမတစ္ခုရယ္၊
(၄)
ေျခစံုပစ္ၿပီး ရင္ခုန္ပစ္လိုက္တယ္…..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မရဏဖြားျဖစ္မွန္း မယံုၾကည္လို႔၊
                                                          (မင္းခိုက္စိုးစန္)
ေမွာ္ဆရာမေလး
--------------------
(၁)
ငါ့ကို
အလြမ္းဘ႑ာစိုး ခန္႔ပါကြယ္။
(၂)
အခ်စ္ဆိုတာ မ်က္လွည့္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
မင္းက… မ်က္လွည့္ေသတၱာထဲကေန
ငါ့ အိပ္မက္ေတြကို ဆြဲဆြဲထုတ္ျပတယ္…။
… ပန္းသီးအပုပ္တစ္လံုး ျဖစ္သြားလိုက္
… ဖဲခ်ပ္ေတ ြ ထြက္လာလိုက ္
… ပန္းပြင့္ေတ ြ ထြက္လာလိုက္…န ဲ႔
ေဟာ… ေနာက္ဆံုး
ငွက္အျဖဴေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားျပီး
ဟိုး… အေဝးၾကီးကို ပ်ံသန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
(၃)
ဘာမွ မက်န္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
(၄)
အစကတည္းကလည္း
ဘာမွ ရွိေနခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
(၅)
မလိမ္မိုး မလိမၼာနဲ႔… ငါကသာ
မင္းကို အခါခါ ယံုခဲ့တယ္…။
စုန္းသြင္းခံထားရသူတစ္ေယာက္လိုကို
ယံုခဲ့တယ္။
……
ငါ့ အိပ္မက္ေတာင္ယာက ို ခုတ္လ ွဲ
အလြမ္းေတြကိုမွ ပ်ိဳးၾကဲသြားခဲ့တဲ့
လူၾကီးလူေကာင္း ငနဲမေလးေရ…
ေဟာဒီမွာ … ငါဆိုတဲ့ေကာင္က
မီးကြ်မ္းခံထားရတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္လို
ေလတစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္လိုက္ရံုနဲ႔
စိပ္စိပ္ျမြာျမြာ ပဲ့ေၾကြလြင့္စင္သြားရေတာ့မယ္။
(၆)
မင္းရဲ႔ မ်က္လွည့္ေသတၱာထဲက
ေနာက္ထပ…္ ဘာေတြမ်ား ဆြဲထုတ္ျပဦးမွာလ…ဲ ?
(ရ)
ေကာင္မေလးရယ္…
ေျပာပါ…
ငါ ရပ္ေနရမွာလား
ဆက္ေလွ်ာက္ရမွာလား ဆိုတာကို။
                                            (မင္းခိုက္စိုးစန္)
တကိုယ္ေတာ္
-------------------------------
ဘ၀ကို တစ္ခါတစ္ခါ
အေပၚစီးက ငံု႔ၾကည့္ရေတာ့လည္း
သိပ္မဆိုးလွဘူးလို႔ ထင္လာတယ္...။
ဖ်ားနာမႈကိုမွာ မစားေသာက္ရင္
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ...?
ျမစ္ေဘးက သစ္ပင္လို
သူမ်ားေတ ြ စီးဆင္းေနတာကိုပ ဲ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ရဲ႔။
ဒါမွမဟုတ္
ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ရင္
ေရာဂါတစ္ခုရဲ႔ နာမည္ကို ၀ယ္ယူျပီး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပူၾကည့္ေနခ်င္တယ္...။
လူေတြက
တစ္ခါ တစ္ခါ လဆန္းလိုက္
တစ္ခါ တစ္ခါ လဆုတ္လိုက္နဲ႔
သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဒီေရက
အတက္အက် ရႈပ္လြန္းေတာ့လည္း
ကိုယ့္သေဘၤာကိုယ္
ဘယ္လို ခုတ္ေမာင္းရမယ္မွန္း မသိေတာ့ျပန္ဘူး။
“ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ေၾကကြဲတတ္သူေတ ြ မလာရ”
ငါ့ စ်ာပနကို
ငါ တစ္ေယာက္တည္း ခ်မယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာ
လိုလိုမည္မည္
ငါ စဥ္းစားၾကည့္ေနမိတာကေတာ့
အခုတည္ခင္းတဲ့ ညစာကို
နာမည ္ ဘယ္လိုေပးရင ္ ေကာင္းမလ ဲ ဆိုတာကိုပ ဲ
                                                               (မင္းခိုက္စိုးစန္)
“------“
ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳး ကေ၀အတတ္နဲ႔. . .
(ငါ့ရင္ထဲက) မီးခတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို သတ္ျငိမ္း
အိပ္မက္သိမ္းတမ္း ျပဳစားတတ္တဲ့.... “ရြာသူ”ေရ
ရင္ခုန္သံေတြကို “ေခါစာပစ္” လိုက္တယ္......
သခင္မ.....
ေပ်ာ္ပါ...၊ ပါးပါ...၊ စားပါ...၊ ေသာက္ပါ...
မရိုမေသ တမ္းတမိတဲ့
ေဟာဒီက အမိုက္အမဲကိုလည္း အျပစ္က လႊတ္ေတာ္မႈပါ....။
မီးစတစ္ဖက္ ေရမႈတ္တစ္ဖက္နဲ႔
အၾကည့္လက္လက္ေတြကိုလည္း
ေပးသနားေတာ္မႈပါ....။
“တရား၀င္ စစ္ေၾကညာျပီး မတြယ္တာရရင္
ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ဘူး” ဆိုတဲ့
ေဟာဒီက ငပ်င္း.....အတြက္
လက္ေၾကာတင္းေအာင္ လြမ္းခြင့္ ျပဳေတာ္မႈပါ....။
                                                             (မင္းခိုက္စိုးစန္)
“----------“
ပင္လယ္ဟာ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့....
ပင္လယ္ဟာ အားလံုးရဲ႕ ေအာက္နိမ့္တဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနလို႔ပဲ။
ပင္လယ္ဟာ သူ႔ကို ေတာင္တန္းေတြက ၀ါးမ်ဳိသြားမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္မေနဘူး။
ေတာင္တန္းေတြကသာ သူတို႔ကို ပင္လယ္က ဖံုးလႊမ္းသြားမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ စုိးလန္႔ေနရရဲ႕။
မသိမ္းပိုက္သူဟာ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္တယ္။
အသံုးမက်တဲ့ ေပါင္းျမက္ပင္ေတြနဲ႔
အသံုးအ၀င္ဆံုးလို႔ ဆိုၾကတဲ့ ကြ်န္းပင္ေတြဟာ
ေျမၾကီးတစ္ခုတည္းရဲ႕ အေပၚမွာပဲ ေပါက္ၾကတယ္။
တစ္စံုတစ္ရာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္စံုတစ္ရာကို စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
ထားလိုက္ပါေလ..... ထားလိုက္ပါ။
ႏွလံုးသားဆိုတဲ့ အရာဟာ ေျမၾကီးဆန္တယ္။
                                                      (မင္းခိုက္စိုးစန္)
မင္းခိုက္စိုးစန္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ကုိ ဒီေနရာကေန ယူခဲ့တာပါဗ်ားးးး