“စုိေနရင္းနဲ႔ မုိးမိသူ”
ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔
မဆ့ံတဲ့ အလြမ္းေတြ
ကဗ်ာေျမထဲ
ထုပ္သိမ္းေနခဲ့တာ ငါေပါ့....
....
.... .... .... .... ....
ေႏြဆုိ ငါငိုတယ္
ဖုန္ေငြ႕႐ိုင္းေတြကုိ
ဆီးကာပိတ္ထားတဲ့
ျပတင္းတံခါးအုိႀကီးရဲ႕
ရင္ခြင္မွာ...
မုိးဆုိ ငါငုိတယ္
မုိးစက္႐ိုင္းေတြကုိ
ကာမုိးေပးထားတဲ့
သြပ္အုိႀကီးရဲ႕
ရင္ခြင္မွာ...
ေဆာင္းဆုိ ငါငိုတယ္
ႏွင္းပြင့္႐ိုင္းေတြကုိ
ျဖန္႔ကာေပးထားတဲ့
ယုိင္အုိႀကီးရဲ႕
ရင္ခြင္မွာ...
....
.... .... ငါငိုတယ္...လြမ္းလုိ႔...ႏြမ္းလုိ႔....
....
.... .... .... .... ....
အုိ...
ဟုိး..........ေရွ႕မွာ
ေငြသံ ေၾကးသံ
တညံညံနဲ႔
Money
make everything တဲ့
အသင္တုိ႔...ငါ့ကုိ
ေျဖာင့္တန္းတဲ့လမ္းနဲ႔
အခ်စ္စစ္တစ္ခုေလာက္
၀ယ္ေပးၾကပါ....
....
.... .... ငါ့ကုိ ၀ယ္လိုက္ၾကတယ္...
....
.... .... ငါငိုတယ္.... .... ....
ေႏြထက္ပူတယ္...မုိးထက္စုိတယ္...
ေဆာင္းထက္ေအးတဲ့
ဂုဏ္ဓနရဲ႕ဓါးသြားခၽြန္က
ငါ့ဘ၀ကုိ
ငါ့ညကုိ တေျမ႕ေျမ႕စားလုိ႔...
....
.... .... .... .... ....
ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔
မဆ့ံတဲ့ အႏြမ္းေတြ
ကဗ်ာေျမထဲ
ထုပ္သိမ္းရင္း
ငါ....ငုိေနတုန္းပဲ.....။ ။
♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥
လြမ္းတတ္လွခ်ည္လား.. ကဗ်ာေကာင္းေလးကို အားေပးသြားပါတယ္ :)
ReplyDeleteကဗ်ာေလးက ထိတယ္သူငယ္ခ်င္း..ဆက္ေရးပါ..အားေပးေနမယ္ေနာ္..။
ReplyDeleteကဗ်ာေလးခံစားအားေပးခဲ့ပါတယ္..
ReplyDeleteကဗ်ာေလးက အဓိပၸာယ္ရွိတယ္ :D
ReplyDelete