အလွ်ံတေ၀ေ၀နဲ႔ ေႏြကႏၲာလယ္ႀကီးမွာ
၀ါဖန္႔ဖန္႔ ျမက္႐ိုင္းေတာထဲ
တြင္းတူးၿပီး ဘ၀ကုိ ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္တယ္....
ေႏြ....ေႏြ....ေခါင္ႏိုင္လြန္းရဲ႕
ေခါင္ႏိုင္တုန္းပူထားဦးေပါ့....
ဟုိမွာ....ေႏြေႏွာင္းတိမ္တစ္အုပ္
ရင္ဘတ္ထဲထုပ္သိမ္းလာတဲ့
မုိးဦးကုိ ငါ့ဆီသြန္ခ်တယ္
မုိးမႈန္ေတြ ဖြဲခနဲလြင့္၀ဲျဖာက်
မုတ္သံုရဲ႕ စည္းခ်က္မဲ့ေတးသြားမွာ
အေအးဓါတ္ကအေသြးထဲထိစိမ့္တယ္....
ရြာ....ရြာထားဦးေပါ့....(ဆရာေတြေျပာသလုိ)
မုန္တုိင္းမွာလည္းေအာက္ဆီဂ်င္ပါပါတယ္....
ေဟာ.....ၾကည့္စမ္း...
ငါ့နံေဘးက ျမက္႐ိုင္းေတြ
သလႅာျဖဴေရာင္ အစက္ေတြနဲ႔
ခိုက္ခိုက္တုန္ေနပါပေကာလား....
ျဖဴေရာ္ညိဳ႕မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔ အေငြ႔႐ိုင္းေတြ
၀န္းက်င္တစ္ခုိမွာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ၿပိဳလုိ႔
ဒါ....ေဆာင္းတဲ့လား....
ေအးပါ....ေအးပါ....အ႐ုိးကြဲေအာင္ ေအးပါ
ရင္ကုိခြဲ....သင္တု႔ိမ်က္ရည္ ႏွင္းကုိ
ငါေသာက္သုံးပစ္မယ္....
... .... ..... ...... ....... ........ .........
ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီး
ဆယ္စုႏွစ္ကုိတစ္ရက္စြန္းခဲ့ၿပီ
သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းေမြ ဆုိးေမြေတြနဲ႔
ငါ့လက္ေတြ ဆန္႔တန္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ
ငါ့မိခင္ေျမႀကီးကုိ ငါ့ေက်ာနဲ႔ကာမုိးႏိုင္ၿပီ
သိုင္းသိုင္း၀ိုင္း၀ုိင္းနဲ႔ ျမက္႐ိုင္းေတြ
ငါ့ေျခရင္းမွာ ၀ပ္စင္းေနတာလည္း ၾကာၿပီ
အရိပ္ခုိသူေတြ....မုိးခုိသူေတြ....
ေဆာင္းခုိငွက္ေတြနဲ႔
ငါ့ရင္ခြင္မွာသိုက္ၿမိဳက္လုိ႔....
ပူလိုက္စမ္းပါ....ေႏြ
ရြာလိုက္စမ္းပါ....မုိး
ေအးလိုက္စမ္းပါ....ေဆာင္း
ပီတိေတြကာမုိးထားတဲ့ ရင္နဲ႔
ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးဆီးခံလိုက္ဦးမယ္
ငါ့....အသက္တစ္ဆုံး.................။
♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥
