ရင္ကြဲဇာတ္ကဗ်ာ ၁ , ၂ , ၃…….

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ စံပယ္႐ုံမွာ

အျဖဴအစိမ္းေတြ၀တ္စဥ္အခါက

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕နကၡတ္ေတြ

ရင္လုံးျပည့္ လင္းျမခဲ့ဖူး

စံပယ္ရနံ႔တသင္းသင္းနဲ႔

ၾကက္ဆံၿမီးတစ္ပင္ရဲ႕ ရစ္ပတ္မႈမွာ

ရင္တစ္ခုလုံး ကြဲခဲ့ဖူးတယ္….

… … … … … …

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ကံ့ေကာ္႐ုံမွာ

ဂ်င္းပင္ေတြ၀တ္စဥ္အခါက

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ နကၡတ္ေတြ

ရင္လုံးျပည့္ လင္းျမခဲ့ဖူး

ရွန္ပူရနံ႔တသင္းသင္းနဲ႔

ခၽြန္ျမျမဂုတ္၀ဲေလးရဲ႕ ထုိးစိုက္မႈမွာ

ရင္တစ္ခုလုံး ကြဲခဲ့ဖူးတယ္….

… … … … … …

ေလာကရဲ႕ ဇာတ္ခုံေပၚမွာ

ဘ၀၀တ္႐ုံ စၿခဳံစဥ္အခါ

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ နကၡတ္ေတြ

ရင္လုံးျပည့္ လင္းျမျပန္ၿပီ

ေလာကဓံရနံ႔တသင္းသင္းနဲ႔

အျဖဴေရာင္စည္းေလးရဲ႕ ျခားနားမႈမွာ

ရင္တစ္ခုလုံး ကြဲရဦးမယ္….

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

… … … … … … … … … … …

                       ♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥

“မုိးရာသီလမ္းမွာ တစ္ခန္းလုံးပက္ၾကားအက္တဲ့ ရင္”

မနက္ခင္းပ်ဳိရဲ႕

စိမ္းႏုေရာင္မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ

ေရႊအိုေရာင္အလင္းေတြ သင္းေ၀ျဖာက်

ရြက္ႏုေတြခါခ်တဲ့ စည္းခ်က္က်မုိးစက္မွာ

မုိးငွက္က ေတးသလုိ႔…

အုိ…မနက္ခင္းပ်ဳိေရ…

စိမ္းႏုေရာင္ရြက္သစ္နဲ႔ မုိးစက္ေတြ

ေဟာဒီေကာင္ ရင္ေပၚ ခါခ်ေပးပါ

ငါ့ရင္ ဘယ္ဘက္ရပ္၀န္းမွာ မုိးေခါင္ေရရွား

ရာသီေတြ ပက္ၾကားအက္ကုန္လုိ႔…

… … … …

ကေ၀ပ်ဳိေရ…

ဘယ္အၿငိဳးနဲ႔မ်ား ငါ့ကုိ ျပာက်ေစခဲ့တာလဲ

ရြက္ေၾကြလုိ ေျမခ႐ုံနဲ႔မေက်

ေနငွက္ရဲ႕ အေတာင္ခတ္ရာမွာ

မီးေတာက္ေတြေတာင္ ရဲခနဲ

ပက္က်ဲခဲ့ေသးတယ္

ဟုန္းခနဲ ေလာင္ကၽြမ္းသြားတဲ့ ငါ့ဘ၀က

အညတရပန္းခ်ီဆရာရဲ႕

ခပ္ည့ံည့ံ စုတ္ခ်က္ေလာင္ေတာင္ မလွပေတာ့…

… … … …

ကေ၀ပ်ဳိေရ…

နင္္ေစခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ငါေနလုိ႔

နင္ေျခခဲ့တဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ ငါ့ရင္ထဲ

အပူေတြအုံၾကြေနဆဲ… …

ဟုိး……အျပင္မွာေတာ့

မုိးေငြ႕ေတြ ၿမိဳင္ထလုိ႔

သက္တ့ံေတြ ခုန္ကေနေလရဲ႕… …။

 

                       ♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥

၀ကၤပါလမ္းမွာ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ “အခ်စ္”

အခ်စ္ဆုိတဲ့ စာမ်က္ႏွာ

ဘ၀သင္႐ုိးမွာ ထပ္တုိးမယ္ႀကံတုိင္း

ေရစုိစုတ္ၿပဲလိုက္

ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်လိုက္နဲ႔

ခုထိ ၀င္ခြင့္မရေသး

ကိုးရီးယားကားလုိ

လွလွပပ အလြဲနဲ႔

ခဏခဏ ၾကယ္သီးေပါက္မွားေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့…..

မုန္တုိင္းထန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ရဲ႕

သကၠရာဇ္႐ိုင္းေတြက

ခုထိအုံ႔ုမႈိင္းတုန္း

ေရာင္နီမ်ား ရစ္သိုင္းေလမလားလုိ႔

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရိပ္ရိပ္ေလးပိုက္

အ၀တ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔

ေန၀င္မုိးခ်ဳပ္ေလွ်ာက္မိေသးတယ္

ဒဏ္ရာေတြသာစိုက္ၿပီး

မ်က္ရည္ေလး၀ိုင္း.....ျပန္ခဲ့ရတာ

ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔....

အခ်စ္က မီးျပင္းျပင္းေလး တိုက္စားခဲ့လုိ႔

ဆုိေနက်ေတးနဲ႔ ေရးေနက်ကဗ်ာေတြေတာင္

ေပါက္ကြဲဖူးေယာင္ကုန္ေပါ့....

ဒ႑ာရီမဆန္တဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ

အခ်စ္သင္႐ိုးလုိ႔ အၫႊန္းထုိးမလား

ဒါဆုိ အမုန္းတစ္မ်က္ႏွာနဲ႔

အလြမ္းတစ္ရြက္ပါ

ေနာက္ထပ္တုိးရဦးမွာေနာ

(ဒီေန႔အထိ) စုိထုိင္းခဲ့တဲ့ေန႔ေတြအတြက္

ညိႇဳ႕ညိႇဳ႕မိႈင္းမိႈင္းရြာခဲ့တဲ့ မုိးေတြကုိ

ဘယ္တန္ခုိးနဲ႔ ရပ္ခိုင္းမလဲ

သံသရာအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲ

အမုိးမလုံတဲ့ ဘ၀ကုိပဲ အျပစ္ပုံခ်ရမလား

ေသခ်ာတာကေတာ့

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ၀ကၤပါလမ္းမွာ

ရင္တစ္ဖက္ကန္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့

ေျမပုံအၫႊန္းေပ်ာက္ေနဦးမွာပဲ......။        ။

                                 ♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥

“အသည္းကြဲကဖီး”

ေဟ့ သူငယ္ခ်င္း…..

အလြမ္းေတြ အေရာင္ေတာက္ေနၿပီလား

ဒါဆုိ…ငါ့ညေနခင္းဆီလာခဲ့

အဲဒီမွာ ေကာ္ဖီနံ႔တသင္းသင္းနဲ႔ကဗ်ာေတြ

အုံလိုက္က်င္းလိုက္ရွိတယ္

အလြမ္းနဲ႔ေသာက္ခ်င္ေသာက္

(အခ်ဳိႀကိဳက္ရင္) သၾကားနဲ႔ေသာက္ခ်င္ေသာက္

ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ခါးမယ္

ခါးကာမွခါး ေသာက္မယ္ဆုိလည္း

မတားပါဘူး….

အတိတ္ခါးခါးကုိ သတ္ဖုိ႔

အက္ဆစ္ပါးပါးကုိ ဓါးသြားျမျမနဲ႔

အခ်ဳိးမက်မနေဖ်ာ္စပ္

ငါ့တစ္ဘ၀လုံး ေသာက္ခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ

ဟုိမွာေတြ႕လား

အခါခါေၾကြတဲ့ အသည္းေတြ

ေျမႀကီးမွာ ကဗ်ာဖြဲ႕ေနတာ

အဆိပ္ေတြ ခါခ်ေနၾကသလုိပဲ….

ဒါကုိ လူေတြမသဲမကြဲ

ငါ့ကုိ စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ခုတ္ထစ္ၾကေသးတယ္

အသည္းခြဲကဗ်ာဆရာတဲ့

တကယ္ေတာ့ ငါဟာ

အသည္းခြဲခံရတဲ့ အသည္းကြဲကဗ်ာဆရာ…..

ကဲ…လာပါ

ငါတုိ႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရေအာင္

အသည္းကြဲသူခ်င္း ေရာင္းရင္းဖြဲ႕

အသည္းခြဲသူတုိ႔ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ

ကဗ်ာခါးခါးေတြေသာက္ၿပီး

ေစာင့္ၾကည့္ၾကစုိ႔….။      ။

♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥

“အလြမ္းရင့္ရင့္ နတ္ဆုိးရဲ႕ ေစာင္းႀကိဳးျပတ္ရစ္သမ္”

ငါ့နာမည္ “မုိးဇက္”တဲ့

ကမၻာေက်ာ္ ဂီတပညာရွင္မဟုတ္

မုိးကုိဇက္ႀကိဳးတပ္သူလည္းမဟုတ္

လူေတြထဲက လူ

ကိုယ့္မ်က္ရည္နဲ႔ကုိ မုိးမိေနတဲ့သူ...

ငါဟာ “ဒီမြန္း”

ကဖ်က္ကယက္ေတာ့မလုပ္ အပ်က္ပ်က္နဲ႔ေသြးထြက္

ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြသိပ္ေပါတဲ့ နတ္ဆုိးေပါ့...

ငါ့အခန္းထဲၾကည့္စမ္း

အစိမ္းရင့္ေရာင္ မ်က္ႏွာက်က္ေအာက္မွာ

တြန္႔ေၾကေနတဲ့ အသဲအပိုင္းအစေတြ

အစအဆုံးမရွိတဲ့ ဖြာလန္ႀကဲကဗ်ာေတြ

ပန္းႏုေရာင္အတိတ္ကုိ ထုပ္သိမ္းထားတဲ့

ဒုိင္ယာရီႏြမ္းႏြမ္းေတြနဲ႔ လြမ္းေငြ႕ေငြ႕ရစ္သိုင္း

စုိထုိင္းေနတုန္းပဲ...

ငါေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပြင့္က

ဓါးတစ္လက္လုိ ထက္ရွခဲ့ရင္ေတာ့

ခြင့္လႊတ္...ေကာင္မေလး

နင္ေပးတဲ့ဒဏ္ရာေတြ

စာရြက္ေပၚ ႀကဲပက္႐ုံေလးသက္သက္ပါ

အမုန္းတဲ့လား....စုိးစဥ္းမွမပြင့္ခဲ့ပါဘူးကြာ

ငါဟာ နင့္အတြက္

အခ်စ္တစ္ခုသာပြင့္တဲ့ “သီးသန္႔သစ္ပင္”ပါ

နင့္အၿပဳံးတစ္ခ်က္နဲ႔တင္

ပန္းေတြ ပင္လုံးၫႊတ္ေနခဲ့တာပါ

နင္ခ်ဳိးဖ်က္ခဲ့တဲ့ အကိုင္းအလက္ေတြမွာေတာင္

ငါ့အခ်စ္ေတြ ပါခဲ့ေသးတယ္ ေသြးစက္လက္နဲ႔ေလ...

နင္ခုတ္ထစ္တဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာ လည္စင္းရင္း

ငါ့ဘ၀ရစ္သမ္ေတြ ေစာင္းႀကိဳးျပတ္ခဲ့ရတာပါ....

ငါ  ႐ႈံးခဲ့ပါတယ္....ငါ  မမုန္းခဲ့ပါဘူး....ေကာင္မေလး...

ငါ့ ရင္မွာရြာတဲ့မုိးကုိ စာရြက္ေပၚရြာခ်႐ုံေလး

ကဗ်ာေရးခဲ့တာပါကြာ.....။       ။

♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥

“ၾကယ္ေၾကြလမ္းမွ အလြမ္းေကာက္သူ”

 အိပ္မက္႐ိုင္းေတြ 
ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ပြင့္ေ၀တဲ့ညက
ငါ့မ်က္၀န္းကမ္းပါးမွာ
ၾကယ္ေတြေရေသာက္ဆင္းၾကတယ္
အဲဒီညက

ခ်ဳိျမျမအဆိပ္ေတြျဖာက်တဲ့
ဓါးသြားတပ္ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စုံရဲ႕ဂီတမွာ
အၿငိၿငိအယွက္ယွက္နဲ႔ခုန္က
တစ္ဘ၀စာ ျပာက်ခဲ့တာကုိး.....
အဲဒီညမွာ
တေလာကလုံး လင္းေ၀ျမေနတာပဲ
ဘာလုိ႔ ငါ့တစ္ေယာက္တည္း
မိႈင္းညိႇဳ႕ေစတာလဲ
ငါမသိဘဲ ငါကိုယ္တုိင္ကခဲ့တဲ့
ဇာတ္ထုပ္မွာ
ငါမေရးပဲ ငါ့ေသြးနဲ႔ဖြဲ႕တဲ့
ေတးတစ္ပုဒ္အတြက္
အဘယ္နတ္ဘုရားထံတိုင္တည္ရမလဲ
ဘယ္ပေယာဂမွ မပါ,ပါဘူးေလ
စူးတတ္တဲ့ဆူးကုိ
စူးမွာသိရက္နဲ႔
ခူးခဲ့တဲ့ ငါကပဲ႐ူးတာပါ.....
ထားလိုက္ပါေမ
နင္ေျခြခဲ့တဲ့ေျမမွာ (တစ္ဖ၀ါးမေရႊ႕)
အလြမ္းနဲ႔ငါေနမယ္
နင့္စန္းေတြ ရာသီကုန္မွ
ငါ့ဆီေလွ်ာက္ခဲ့ပါ
အတူတူ အလြမ္းေကာက္ထြက္ၾကတာေပါ့.....။

♥ မုိးဇက္ဒီမြန္း ♥